Φασίστες κουφάλες...

Έλληνες κάνουν κωλοδάχτυλο σε άλλους Έλληνες.

Οι φασιστικές οργανώσεις, όπως έχει δείξει η ιστορία και επιβεβαιώνει και η πραγματικότητα έχουν δύο, πλήρως αλληλένδετους μεταξύ τους, ρόλους. Για χάρη της κουβέντας (ή καλύτερα, του γραπτού λόγου) θα ονομάσουμε τον έναν "πολιτικό" και τον άλλο "μιλιταριστικό".

Ο πρώτος, ο πολιτικός είναι και ο πιο ύπουλος. Είναι η προπαγάνδιση των φασιστικών ιδεών και η διάδοση της ιδεολογίας μιας φασιστικής οργάνωσης. Αυτό συνήθως συμβαίνει με οποιαδήποτε αφορμή και δημιουργεί ρίζες μιας οργάνωσης στην κοινωνία. Στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή τον πέτυχε χρησιμοποιώντας υπαρκτά προβλήματα όπως το μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα, το σάπιο πολιτικό κατεστημένο ώστε να  δώσει την διάσταση που θέλει στα πράγματα, να δώσει στον κόσμο τις δικές της, στρεβλές απαντήσεις, και να γίνει αποδεκτή. Λέγοντας ότι για την ανεργία ευθύνονται οι μετανάστες, υποσχόμενη ότι οι προδότες πολιτικοί θα τιμωρηθούν και άλλα τέτοια ωραία, πηγαίνοντας κατάφερε και "έπεισε" κόσμο. Κατάφερε να κάνει τον Άγιο Παντελεήμονα "κάστρο" της και κατάφερε ακόμη και να μπει και στη Βουλή.

Ο πολιτικός ρόλος μιας φασιστικής οργάνωσης έχει πολλά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν θα αναλυθούν εδώ. Ένα από τα χαρακτηριστικά του αυτά είναι ότι μέσω αυτού ενισχύεται ο "μιλιταριστικός" ρόλο μιας οργάνωσης.

Ο ρόλος αυτός  σχετίζεται  με κράνη, παλούκια, πέτρες, καταστολή και τρομοκρατία.

Ο ρόλος αυτός είναι ο ρόλος που εκτέλεσε πολλάκις η Χρυσή Αυγή την τελευταία βδομάδα.

Όπως έχουμε πει, σε καιρούς κρίσης το σύστημα χρειάζεται τις φασιστικές οργανώσεις. Πιο συγκεκριμένα έχει ανάγκη την ακραία δράση τους, προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσει επιτυχώς  την οργισμένη αντίδραση του λαού διατηρώντας παράλληλα τον ψευδή χαρακτηρισμό "δημοκρατία".

Στην Γερμανία, υπήρχαν πολιτοφυλακές του ναζιστικού κόμματος οι οποίες κατέστειλαν απεργίες, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της χούντας φασιστικές ομάδες επιτελούσαν τον άχαρο ρόλο του άγριου κυνηγητού αντιφρονούντων. Αργότερα, φασίστες σκότωσαν τον Λαμπράκη και πιο μετά τον Τεμπονέρα.

Στην Ελλάδα του 2012, και πιο συγκεκριμένα την τελευταία βδομάδα, η Χρυσή Αυγή, συνεργαζόμενη διακριτικά ή μη με το κράτος, έχει επιτεθεί σε καταυλισμό μεταναστών σε εγκαταλειμμένο εργοστάσιο στην Πάτρα, έχει "πολιορκήσει" τα γραφεία του Σ.Ε.Κ στην Αθήνα, έχει επιτεθεί σε μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας και έχει παρουσιαστεί απειλητικά και προβοκατόρικα σε απεργία δημοσιογράφων (από όπου και η φωτογραφία στην αρχή του κειμένου).


Διαψεύδοντας οποιονδήποτε ισχυριζόταν ότι η "αν η Χρυσή Αυγή μπει στη Βουλή θα εκφυλιστεί και θα καταντήσει Λ.Α.Ο.Σ", η Χρυσή Αυγή σε κοινές επεμβάσεις με το κράτος (είτε με πρότερη συνεννόηση, είτε απλώς λόγω  κοινής στόχευσης) έχει δείξει πλέον ανοιχτά το πραγματικό της ρόλο, ο οποίος είχε αποκρυφθεί τον τελευταίο καιρό για ψηφοθηρικούς λόγους και δεν είναι άλλος παρά ενάντια σε μετανάστες, αγωνιστές και εργαζόμενους. Ένας ρόλος ο οποίος δεν είναι άλλος παρά τρομοκρατικός και κατασταλτικός.

Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή όχι μόνο δεν "εξομάλυνε" τη δράση της και τη φύση της ως οργάνωση, αλλά αντίθετα της επέτρεψε να έχει το έρεισμα που χρειάζεται ώστε να μπορέσει πλέον να προβαίνει στις συνήθεις τις ενέργειες, όχι ύπουλα και ανώνυμα (όπως μας είχε συνηθίσει στα παλαιότερα "προγκρόμ" και μαχαιρώματα, τα οποία αποδιδόντουσαν σε "αγανακτισμένους Έλληνες"), αλλά επώνυμα και ανοιχτά, με μαύρα φλάμπουρα και σημαίες.

Ούτως ή άλλως, το σύστημα χρειάζεται τη Χρυσή Αυγή, ακριβώς έτσι όπως είναι.

Για να μην κοροϊδευόμαστε βέβαια τα οργανωμένα μέλη της Χρυσής Αυγής, τα οποία είναι αυτά οποία προβαίνουν σε "μιλιταριστικές ενέργειες" είναι ακόμη λίγα.

Όμως οι τελευταίες ενέργειες της Χρυσής Αυγής αποκαλύπτουν ξεκάθαρα προς ποιά κατεύθυνση θα κατευθυνθεί (ανεξάρτητα του τί θα κάνει στις επόμενες εκλογές), πλέον και ανοιχτά και πιο ενταντικά, η οργάνωση. Κατεύθυνση η οποία δεν είναι άλλη από προγκρόμ μεταναστών, επιθέσεις σε αγωνιστές, και καταστολή απεργιών.


Και για μένα, επειδή η Χρυσή Αυγή και οι ενέργειές της είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα το οποίο θα γιγαντωθεί στο μέλλον η λύση δεν είναι να κρύβουμε το πρόβλημα από το χαλί, να μην της δίνουμε δημοσιότητα και να επιμένουμε εμμονικά σε φράσεις όπως "η πάλη πρέπει να είναι ταξική" και ότι "το ζήτημα είναι η κοινωνία να απομονώσει τους φασίστες".


Γιατί καλά είναι όλα αυτά, αλλά  είτε η κοινωνία τους δεχθεί είτε όχι, οι πεισμένοι και οργανωμένοι φασίστες υπάρχουν και ο ρόλος τους από δω και πέρα θα είναι άκρως συγκεκριμένος και άκρως εχθρικός προς τον λαό. Ο ενδεχόμενος ρόλος τους σε μια απεργία θα είναι ένα πρόβλημα που θα κληθούμε όλοι να αντιμετωπίσουμε.


Και εν'όψει αυτού του ρόλου, εν' όψει αυτού του κινδύνου, η Αριστερά, ο αναρχικός χώρος, και κάθε προοδευτική δύναμη θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να σκεφτεί πώς θα τον αντιμετωπίσει.

Και όπως όλοι ξέρουμε, τα κράνη και τα ρόπαλα αντιμετωπίζονται με άλλα κράνη και ρόπαλα.