Friday, March 14, 2014

Για τις καθαρίστριες


Στην φωτογραφία: Εργάτριες στις ΗΠΑ το 1857.
 Εργάτριες στην Πετρούπολη το 1917.
Εργάτριες στην Ελλάδα το 2014.

Eίναι σύζυγοι. Είναι μητέρες. Είναι γυναίκες. Είναι εργαζόμενες.

Είναι αυτές που πήραν τη σφουγγαρίστρα με την οποία καθαρίζουν τα δάπεδα των υπουργείων της βρωμιάς και της διαφθοράς, την σήκωσαν ανάποδα, και την μετέτρεψαν σε σύμβολο αγώνα. Όπως είχαν κάνει κάποτε κάποιοι, με το σφυρί των βιομηχανιών, και το δρεπάνι των αγρών.

Ο αγώνας των απολυμένων καθαριστριών όλη αυτή την περίοδο επικαιροποίησε όσο καλύτερα γινόταν το νόημα της 8ης Μαρτίου. Το μήνυμα της δύναμης του αγώνα των καταπιεσμένων γυναικών. Το μήνυμα του αγώνα όλων των καταπιεσμένων.

Οι καθαρίστριες, συσσωρεύοντας την εμπειρία των κινημάτων των τελευταίων χρόνων,  απέδειξαν, σε μια περίοδο που η αριστερά στέκεται μαγκωμένη, ότι καμιά φορά δεν χρειάζονται πολύπλοκα οικονομικά προγράμματα, σωστές (και αρκούντως) αγωνιστικές εκφράσεις, υψηλή πολιτική για να προσεγγίσεις τον κόσμο. Ότι καμιά φορά, ή και πάντα, τα πράγματα είναι απλά. Τόσο απλά όσο το "έξω οι υπουργοί από τα υπουργεία, οι καθαρίστριές στην εξουσία".

Έδειξαν ότι "η αριστερά του 21ου αιώνα" όπως πολλοί λένε, δεν έχει νόημα ύπαρξης. Πολύ απλά γιατί εκείνη "του 20ου" ποτέ δεν ξεπεράστηκε. Πολύ απλά, γιατί τώρα, τόσα χρόνια μετά, η κατάσταση παραμένει ίδια και απαράλλακτη: "τάξη εναντίον τάξης".

Στον καιρό της απανεμιάς και της γκρίνιας για αυτή, οι καθαρίστριες κουνάνε με δύναμη τις σφουγγαρίστρες τους, φωνάζουν συνθήματα, "απολύουν" με θράσος τους υπουργούς, συγκρούονται με τα ΜΑΤ. Και όλα αυτά με χαμόγελο. Με περηφάνια. Γιατί ξέρουν ότι είναι εργάτριες. Και ξέρουν ότι, στο κάτω κάτω, είναι αυτές που θα αλλάξουν τον κόσμο.

Τις ευχαριστούμε για την υπενθύμιση. Κάποιοι και κάποιες, σίγουρα τη χρειάζονταν.