Δηλώσεις Σαμαρά για το κούρεμα του χρέους

Σε δηλώσεις σχετικά με το κούρεμα του χρέους, προέβη προχτές ο κ. Τρύφωνας Σαμαράς.

Ο επιφανής κουρέας (σ.σ: κομμωτής) δήλωσε ότι "ένα κούρεμα ήταν απαραίτητο", μιας και "το χρέος ήταν τίγκα στην ψαλίδα".

Εν συντομία, κατά τη συνέντευξή του σε διεθνή Μ.Μ.Ε είπε ότι "είναι πολύ θετικό το ότι το χρέος κουρεύτηκε, μιας και ήταν άρρωστο και έσπαγε στις άκρες από την πολλή ψαλίδα". Βασισμένος στην πολύχρονη εμπειρία του στην κομμωτική, εκτιμάει ότι ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, με αμφίβολα αποτελέσματα.

Μετά το κούρεμα όμως, επιβεβαιώνει ότι όλα είχαν θετική εξέλιξη. "Τελικώς η ψαλίδα έφυγε, αν και στην αρχή υπήρχαν φοβίες, επειδή η τρίχα ήταν πολύ αδύναμη. Το χρέος δεν χρειάστηκε να κουρευτεί πολλούς πόντους και έτσι δεν έχασε το μήκος και τον όγκο που το κάνουνε τόσο εντυπωσιακό."

Παρόλες τις θετικές εξελίξεις όμως, ο κ. Σαμαράς προς το τέλος της συνέντευξής του έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου και είπε ότι  θεωρεί απαραίτητο, σύντομα "να γίνουν ανταύγιες και χτένισμα του χρέους προκειμένου να φωτιστεί λίγο και να αναδειχτεί η λάμψη και η ζωντάνια του".

Ο κ. Σαμαράς, όπως φωτογραφήθηκε για το περιοδικό "The Economist"

Σχετικά με την Τρικαλινή Εξέγερση (28/10/2011)

            Τρικαλινοί πολίτες διαμαρτύρονται, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της επετείου του "ΟΧΙ" - 28/10/2011


Επαναστατική έξαρση είχαμε σήμερα στα Τρίκαλα όπου έλαβε χώρα η πατροπαράδοτη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου (γνωστή και ως επέτειος του "ΟΧΙ στην ξένη χούντα, ναι μόνο στη ντόπια").

Κατά τη διάρκεια της παρέλασης, όπως και σε άλλες πόλεις, οι επιφανής και τίμιοι πολιτικοί του τόπου μας, κυνηγήθηκαν άγρια μετά ρίψης αυγών νερατζιών, και νερών (?!) όπως μας βεβαιώνουν τα δελτία ειδήσεων ,μάλλον απο προβοκάτορες και παρακρατικούς, όπως συμπληρώνω εγώ.

Στα Τρίκαλα η ειδοποιός διαφορά ήταν ότι κάποιος γρονθοκόπησε έναν βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ (όνομα δε θυμάμαι, αλλά δεν έχει και πολλή σημασία, μοιάζουν αυτοί, σαν τους κινέζους είναι). Ο βουλευτής έπεσε στα γόνατα (ίσως κοίταξε και με απελπισμένο ύφος τους ουρανούς ρωτώντας "WHYYYY?" παράλληλα - δεν διευκρινίστηκε).  Μετά κατάφερε να σηκωθεί υποβασταζόμενους από αστυνομικούς και μπλαμπλαμπλα.

Το γεγονός είναι ότι η γρονθοκόπηση βουλευτή αυτή καθαυτή είναι εξαίρετης σημασίας, για 2 λόγους:

1) Φαίνεται ότι στα Τρίκαλα, η συνείδηση του κόσμου έχει πάει ένα βήμα παραπέρα. Και πέρα από τις φιλειρηνικές συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων,  και την ρυθμική αναφώνηση του πρωτοποριακού συνθήματος "Κλέφτες! Κλέφτες", η λαϊκή μάζα των Τρικάλων, έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει ανοιχτά (μπροστά σε κάμερες ντε) την βία ως λύση (και όχι την Λία ως Βίσση). Μια βία μάλιστα, που εμβαθύνει, δεν είναι προσωποκεντρική, μια βία που αγγίζει τα όρια της ταξικής βίας και της αναγκαιότητας της ανατροπής του καπιταλισμού.

2) Ο κόσμος στα Τρίκαλα έχει αποκτήσει τη συνείδηση της δύναμής του. Και αυτό γιατί, μετά την γροθιά στον βουλευτή και στο πολιτικό κατεστημένο, οι μπάτσοι (υποχείρια της αστικής τάξης) συνέλαβαν το ταραχοποιό στοιχείο και προσπάθησαν να τον απομακρύνουν με κλούβα (όχημα υποχειρίων αστικής τάξης).  Όμως, οι Τρικαλινοί αγωνιστές δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια: σχημάτισαν ανθρώπινοι ασπίδα -όπως είπαν τα Μ.Μ.Ε που μάλλον εννοούσαν αλυσίδα- και επιτέθηκαν λυσσαλέα στην κλούβα (όχημα υποχειρίων αστικής τάξης)  με αυγά, νεράτζια και νερά (?!). Ύστερα, ο συλληφθέντας αφέθηκε ελεύθερος. Αυτό που έκαναν οι Τρικαλινοί δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μία ανοιχτή (μπροστά σε κάμερες, είπαμε) αμφισβήτηση της νομιμότητας της αστικής τάξης, του καπιταλιστικού καθεστώτος και των διαχειριστών του. Ήταν μια συνειδητοποίηση του ότι "ο εργάτης έχει δίκιο", μια συνειδητοποίηση ότι οι αδικημένοι είναι πλειοψηφία και ότι όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε.

Φαίνεται λοιπόν, ότι στα Τρίκαλα οι επαναστατικές συνθήκες έχουν ωριμάσει όπως το ομώνυμο τυρί, που λιώνει στο στώμα. Και αν δεν έχουν ωριμάσει, έχουν φτάσει κοντά στην ωριμότητα. Και αν δεν έχουν φτάσει, θα φτάσουν. Πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη πόλη.  Ας ελπίσουμε λοιπόν η γροθιά στο βουλευτή να μην αποτελέσει μεμονωμένο περιστατικό και δεν θα είναι καθόλου περίεργο, αν η πόλη της Θεσσαλίας αποτελέσει κέντρο των επαναστατικών εξελίξεων για τις επόμενες μέρες.

Το blog χαιρετίζει τον δίκαιο αγώνα των Τρικαλινών και τους εύχεται καλή συνέχεια και καλό Πάσχα.

Καταγγελία στο yahoo.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ BLOG ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΣΧΡΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ YAHOO.GR

Η Κ.Ε του blog καταγγέλει την πρόσφατη επαίσχυντη πράξη στην οποία προέβη η ηγεσία της ιστοσελίδας www.yahoo.gr,που δεν είναι άλλη από την χρήση φράσης η οποία παροτρύνει τον κόσμο όλο να γίνει "αφεντικό".

Σε μια κατάσταση που αναδεικνύει τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, όπως είναι η συγκυρία της οικονομικής κρίσης, η διοίκηση του Yahoo! όχι μόνο δεν την εκμεταλλεύεται για να αφυπνίσει τον κόσμο, αλλά αντίθετα, αποδεικνύει ακόμη μια φορά πόσο ξεπουλημένη είναι χρησιμοποιώντας την συγκεκριμένη φράση.

Αυτό που κάνει η διοίκηση του Yahoo! είναι να εντείνει τη δημιουργία καπιταλιστικών ψευδαισθήσεων, παροτρύνοντας στον λαϊκό χρήστη, την λαϊκή ιντερνετική οικογένεια, να ακολουθήσει το δρόμο της απομόνωσης, τον δρόμο της ατομικότητας. Η ξεφτυλισμένη διοίκηση του Yahoo αφήνει, όχι τυχαία, να εννοηθεί ότι ο καθένας από μας έχει την ευκαιρία να γίνει αφεντικό και δεν μένει εκεί: προτείνει μάλιστα στον κόσμο να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο.

Η στάση της αυτή είναι ξεκάθαρη υποστήριξη του χρεωκοπημένου πια καπιταλιστικού συστήματος και συμπαράταξη με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τις μεγαλοτράπεζες και τους μεγαλοδικηγόρους που πίνουν καθημερινά το αίμα του εργαζόμενου λαού.

Η απάντηση της Κ.Ε. του blog είναι ότι ο λαός δεν μασάει από τέτοια κόλπα. Ο λαός ξέρει τη δύναμή του, ξέρει πως αυτό το σύστημα είναι χρεωκοπημένο, ξέρει πως οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοέμπορες και οι μεγαλομέτοχοι είναι ξοφλημένοι. Ξέρει ότι αν ορθώσει το μπόι του, όλοι αυτοί δεν θα έχουν που θα κρυφτούν.

Η Κ.Ε του blog καλεί την ηγεσία του www.yahoo.gr να αφαιρέσει άμεσα αυτή την φράση της ντροπής και τον λαό να πει ένα βροντερό "όχι!" στην βδελυρή πρότασή τους και να συνταχθεί με το blog για την λαϊκή εξουσία.


Ακολουθεί φωτογραφικό ντοκουμέντο - απόδειξη της κατάπτυστης φράσης που χρησιμοποιεί το www.yahoo.gr:

Επίκαιρη τέχνη

Στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού,μόνο ένα τραγούδι από τα παλιά αναγνωρίζει την επιτακτικότητα και την αναγκαιότητα των καιρών για κινήσεις με επαναστατική και διεθνιστική κατεύθυνση και εμφανίζεται πιο επίκαιρο από ποτέ:





Ω ναι.

Ο Άδωνις σε επαναστατική οργάνωση (!)

Βρε λες;

Ωραία τα λέει, αστικό κράτος, επαναστατική οργάνωση και τα ρέστα. Αν συνεχίσει έτσι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μέσα στις επόμενες μέρες θα ανακοινωθεί η απαοχώρησή του από το ΛΑ.Ο.Σ και η οργάνωσή του σε κάποια οργάνωση της "άκρας αριστεράς" (όπως προφητικά αναφέρει και ο ίδιος).

Το σίγουρο πάντως είναι ότι όταν στη λέει ο Άδωνις, κάτι, κάπως, κάπου έχει πάει στραβά...

Περί θεωριών, συνομοσιών και άλλα εις -ιών (ή και Σιών)

Διαδηλωτές κατά τη διάρκεια ενός ευχάριστου διαλείμματος από τη διαδήλωση στις 20/10

Στις 20 του Οχτώβρη (γιατί είμαστε και αριστεροί, είμαστε και επαναστάτες) έγινε κάτι, που όπως ίσως θα θυμούνται οι αρχαιότεροι έχει ξανασυμβεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν.
Παίχτηκε άγριο ξύλο μεταξύ του ΚΚΕ και άλλων. Το ποιοι ήταν αυτοί οι άλλοι δεν θα ξεκαθαριστεί ακόμη, αλλά θα μας απασχολήσει αργότερα στο κείμενο. Είναι ένας τρόπος να κρατηθεί ο αναγνώστης σε εγρήγορση ή αλλιώς προβοκάτσια του ταξικού μας εχθρού, όπως θα έλεγε και ένας ΚΚΕς.

Πολλά λέγονται, ακόμη περισσότερα υποθέτονται για το τι ακριβώς έγινε χθες, τι έγινε προχθές και τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον. Εγώ μπροστά δεν ήμουν γιαυτό και θα πω λίγα λόγια για το τι συνέβη, όπως συνηθίζεται τελευταία σε ΜΜΕ και sites.

Το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι το ΠΑΜΕ βρισκόταν στο Σύνταγμα με σκοπό την περικύκλωση της Βουλής. Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος που επέλεξε να το κάνει αυτός ήταν μάλλον πρωτοποριακός στρατηγικά, διότι οι συντηρητικοί πολέμαρχοι όταν τους μιλήσεις για περικύκλωση κτιρίου θα βάλουν με το νου τους ότι υπήρχε κόσμος γύρω γύρω από τη Βουλή. Αλλά όχι: η νεωτεριστική στρατηγική του ΠΑΜΕ τοποθέτησε περίτεχνα τρεις σειρές αλυσίδων αποκλειστικά μπροστά από τη Βουλή, τόσο μπροστά που κάλυπταν όλο τον δρόμο μπροστά από τη Βουλή. Βέβαια εγώ είμαι άσχετος από θέματα στρατηγικής και περικύκλωσης χτιρίων οπότε δεν θα κρίνω την κίνηση αυτή καθαυτή.

Κόσμος πολύς, αλυσίδες κακό, που λέτε μπροστά από τη Βουλή και μέσα στη Βουλή βουλευτές να ψηφίζουν το νομοσχέδιο. Ναι, μέσα στη Βουλή είχε βουλευτές γιατί μια πρωτοποριακή πτυχή του νεωτεριστικού στρατηγικού σχεδίου της ηγεσίας του ΠΑΜΕ ήταν να περικυκλωθεί η Βουλή αφού είχαν μπει οι βουλευτές μέσα. Επίσης αδιανόητο για μένα, αλλά όπως είπαμε εγώ εμπειρία δεν έχω και εκείνοι είναι και τόσα χρόνια στον λαϊκό αγώνα, κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

Κάποια στιγμή, όπως επιτάσσει το ρεύμα της μόδας τώρα τελευταία, κάποιοι θέλησαν να φτάσουν κοντά στη Βουλή. Όταν λοιπόν έφτασαν στα μπλοκ του ΠΑ.ΜΕ , η περιφρούρησή του τους είπε «ΣΤΟΠ!» γιατί ως γνωστόν ένας αγωνιστής του ΚΚΕ δεν μπορεί να συγχρωτίζεται με κοινούς θνητούς, καθώς αυτοί ρέπουν εύκολα προς τον αντικομμουνισμό, υποθάλπτουν προβοκάτορες και έχουν AIDS.

Τότε αυτοί θυμώσαν πάρα πολύ, γιατί εκείνη την μέρα όλοι ήταν αποφασισμένοι να μπουν στη Βουλή και να κάνουν επανάσταση. Έτσι μίλησαν με τα μέλη του ΠΑΜΕ σε ήπιους τόνους . Ήταν ένας παραγωγικός διάλογος κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι θυμήθηκαν διάφορα συγκινητικά γεγονότα που είχαν ζήσει μαζί στο παρελθόν, όπως κάτι που είχε γίνει κάποτε στη Βάρκιζα.

Φήμες λένε ότι μέλη από το ΠΑΜΕ έσπρωξαν μια κοπέλα, πάνω στη συναισθηματική φόρτιση. Το γεγονός είναι ότι κάποια στιγμή εκσφενδονίστηκαν μολότωφ και πέτρες από γύρω στα 500 μαυροντυμένα κουκουλοφόρα άτομα που ξεπήδησαν πίσω από τους διαδηλωτές προς το ΠΑΜΕ.

Αμέσως άρχισε μία συμπλοκή ανάμεσα σε μέλη του ΠΑΜΕ και τους κουκουλοφόρους, τους οποίους προσπαθούσαν παράλληλα να σταματήσουν και οι υπόλοιποι διαδηλωτές.
Και απ’έξω τις παίζανε, και μέσα οι βουλευτές ψηφίζανε. Τις παίζανε, ψηφίζανε, τις ξαναπαίζανε, ξαναψηφίζανε γενικά γινόταν ένας χαμός.

Άλλο γεγονός είναι ότι το ΠΑΜΕ είχε αρκετούς τραυματίες, και με καδρόνια και κράνη έδωσε τα αντίποινα για τους τραυματίες αυτούς. Φήμες λένε ότι κυνηγούσε τους προβοκάτορες, και ότι κατά τη διάρκεια του κυνηγητού αυτού την πλήρωσαν και αθώοι. Εγώ δεν ήμουν μπροστά, δεν γνωρίζω, δεν απαντώ.

Το θέμα είναι ότι το ΠΑΜΕ καθ’όλη τη διάρκεια είχε κλείσει το δρόμο μπροστά από τη βουλή, και έτσι τα ΜΑΤ που είχαν την τύχη να βρίσκονται εκεί από πίσω την άραζαν.
Παρόλα αυτά τα ΜΑΤ που είχαν την ατυχία κάτω από την πλατεία είχαν πιάσει δουλειά και πετούσαν δακρυγόνα, και κυνηγούσαν διαδηλωτές. Τους κυνηγούσαν προς τα πάνω, και επειδή το ΠΑΜΕ είχε κλείσει τους δρόμους και ως ανυποχώρητοι κομμουνισταί δεν μετακινόσαντο, ήταν κομματάκι δύσκολο για τους διαδηλωτές να ξεφύγουν.

Αλλά επειδή όλα τα ωραία κάποτε φτάνουν στο τέλος τους, το ΠΑΜΕ πήρε την απόφαση να φύγει κατά τις τρεις και τα ΜΑΤ στη Βουλή αφήσαν στη μέση την τελευταία παρτίδα τάβλι. Το ΠΑΜΕ αποχωρούσε λοιπόν ενώ παράλληλα οι διαδηλωτές που τρέχαν να ξεφύγουν από τα ΜΑΤ τρέχαν γύρω γύρω γιατί ακόμη οι δρόμοι ήταν κλειστοί, ενώ όταν ήταν πάνω, κοντά στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ ανακάλυψαν κάτι δυσάρεστο. Ξεκούραστα ΜΑΤ ερχόντουσαν από τα κενά που άφηνε το ΠΑΜΕ, ε και μετά από 7 ώρες διάλειμμα θέλαν να ασχοληθούν και αυτοί με κάτι (να ξεπιαστούν βρε αδερφέ) οπότε όποιον βρίσκαν εκεί κοντά, τον δέρνανε (δεν ήταν προσωπικό το ζήτημα).

Έτσι τέλειωσε το πρωτοποριακό σχέδιο περικύκλωσης της Βουλής που εν τέλει ούτε περικύκλωση ήταν, ούτε το ψήφισμα του πολυνομοσχεδίου εμποδίστηκε καθώς το ΠΑΜΕ που είχε αναλάβει το δύσκολο αυτό έργο και μετά από τους βουλευτές έφτασε και πριν από αυτούς έφυγε.

Μετά το ΠΑΜΕ η συγκέντρωση στο Σύνταγμα τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες, με ολίγον τι από ξύλο και δακρυγόντα. Α, είχαμε και έναν νεκρό.

Εκείνη και την επόμενη μέρα, το ΚΚΕ έκανε όπου μπορούσε δηλώσεις περί συντεταγμένης, οργανωμένης, προσχεδιασμένης δολοφονικής επίθεσης στο ΠΑΜΕ και κατηγορούσε
κυβέρνηση, ΣΥ.ΡΙZ.Α, ΛΑ.Ο.Σ, Δεν Πληρώνω, λέσχη Μπίλντενμπεργκ, πρωτόκολλα της Σιών, το Θεό και το κακό του το ριζικό για το τι συνέβη. Άλλους ευθέως άλλους απλώς για «υπόθαλψη παρακρατικών στοιχείων».

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που επιτέθηκαν στο ΠΑΜΕ ήταν προβοκάτορες, παρακρατικοί και κάποιοι θερμοκέφαλοι. Η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται να επιτίθεσαι σε άνθρωπο άοπλο σε τέτοια πλαίσια χωρίς να ενδιαφέρεσαι για το αν αυτός πεθάνει. Επίσης αλήθεια είναι ότι το ΠΑΜΕ με τη στάση του, περιφρούρησε άριστα τη Βουλή και βοήθησε τα ΜΑΤ στο έργο τους, καθώς στεκόταν εμπόδιο σε διαδηλωτές που προσπαθούσαν να ξεφύγουν.

Επίσης όμως αλήθεια είναι ότι εκείνη την μέρα, την μέρα που τόσες χιλιάδες άτομα είχαν βγει στο δρόμο για να διαδηλώσουν πέθανε ένας 53χρονος οικοδόμος. Για την ακρίβεια, το κράτος σκότωσε έναν 53χρονο οικοδόμο. Και το κράτος όπως λέει ο Μαρξ, συγκροτείται από δυο τάξεις με την μία να εκμεταλλεύεται την άλλη. Και την πάλη τους.

Και αυτή την πάλη πρέπει να ενισχύσουμε τώρα.

Όλη η εξουσία στα σοβιέτ

Αυτή την περίοδο στην κοινωνία γίνεται της πουτάνας. Καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, διαρκής απεργία στην καθαριότητα (η οποία σταμάτησε - ελπίζω για να επιστρέψει με πιο άγριες διαθέσεις), στην τελευταία 48ωρη σε όλη την Ελλάδα οι συγκεντρώσεις ήταν πρωτοφανείς. Τόσο κόσμο στους δρόμους είχαμε να δούμε από τους Ολυμπιακούς.

Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι υπάρχει ανάγκη να μην είναι πια μόνος του, να οργανωθεί. Σαν άλλοτε που πάλευε μαμούθ και τα άλλα ζώα με τα μυτερά δόντια που δε θυμάμαι πως τα λένε, έτσι και τώρα προσπαθεί κάνει συνελεύσεις και προσπαθεί να συντονιστεί σε ομάδες (λέγε με σωματεία, σχολές, γειτονιές, πλατείες, ) και οι ομάδες αυτές να συντονιστούν μεταξύ τους ώστε να δημιουργήσουν μια μεγαλύτερη ομάδα η οποία θα συντονιστεί με...

Το μόνο σίγουρο είναι ένα. Ο λαός θέλει σοβιέτ και τα θέλει τώρα!

Καπιταλισμός: Ουστ!

Έρχεται λένε, μια φορά, όταν θες να πεις κάτι σοβαρό , που πρέπει να πέσουν οι μάσκες.
Την ώρα που δηλαδή ένας καλλιτέχνης θέλει να περάσει άμεσα την άποψή του στο κοινό του, πρέπει να τα λέει έξω από τα δόντια, τσεκουράτα. Να αφαιρέσει τα φανταχτερά περιτυλίγματα και τις όμορφες πλοκές και να βγει να τα πει. Ο ίδιος. Άνευ αντιπροσώπου.
Όχι ότι εγώ είμαι καλλιτέχνης και εσείς κοινό, αλλά κουβέντα να γίνεται.

Όποιος λοιπόν διαβάζει το άρθρο τούτο για να γελάσει ή περιμένοντας να δει καμιά φιλοσοφική παπαριά που στην πραγματικότητα δεν έχει νόημα και με αυτό τον τρόπο να την ερμηνεύσει όπως θέλει γιατί είναι μοναδικός και να νιώσει ικανοποιημένος με τον εαυτό του μπορεί να σταματήσει την ανάγνωση του άρθρου τώρα. Αν δε ένιωσε και προσβεβλημένος, μπορεί να σταματήσει και την ανάγνωση τώρα.
Ευχαριστώ για τη συνεργασία.

Ο ι υπόλοιποι τώρα: Σε αυτό το άρθρο εγώ είμαι εγώ, εσείς εσείς και ό,τι γραφτεί εδώ θα μπορούσα να το πω και αν βγαίναμε και για καφέ και είχα μόλις πριν κάνει σεξ ή αν ήμουν πολύ μεθυσμένος. ‘Η αν είχα κάνει σεξ μεθυσμένος. Ή αν είχα μεθύσει μετά το σεξ και μετά έπινα καφέ, πριν ξαναμεθύσω και…Τέλος πάντων.

Μετά από την ακατάπαυστη παπαρολογία, να μπούμε στο θέμα του άρθρου το οποίο δεν είναι άλλο από τον καπιταλισμό. Όσοι αρχίσατε να ουρλιάζετε και να τρέχετε γύρω – γύρω από το τραπέζι του σαλονιού φρικαρισμένοι και μόνο στην ιδέα μαρξιστικής ή (και) οικονομικής ανάλυσης μπορείτε να χαλαρώσετε . Στο άρθρο αυτό δεν αναφέρονται λέξεις όπως «κεφάλαιο», «εξουσία», «υπεραξία», «Eurogroup» ή «spreads». Και συνεχίζουμε.
Ο καπιταλισμός λοιπόν είναι ένα οικονομικό σύστημα, όπως όλοι ελπίζω ξέρουμε. Ελεύθερη αγορά, κεφάλαιο, εξουσία, υπεραξία, eurogroup, spreads. Σας την έφερα, suckers! Οκ μετά από αυτό, συνεχίζουμε. Στ’αλήθεια.

Όπως και όλα τα οικονομικά συστήματα ανά την ανθρώπινη ιστορία, επηρρεάζει αμεσότατα την κοινωνία, τη νοοτροπία, τρόπους συμπεριφοράς, ανθρώπινες σχέσεις και γενικά τα πάντα. Όποιος δεν το πιστεύει αυτό, είναι ηλίθιος.

Το θέμα μας λοιπόν είναι ο καπιταλισμός ως επιρροή της ανθρώπινης κοινωνίας.
Γιατί πέρα από το γεγονός ότι στην Κένυα πεινάνε ή ότι στην Ελλάδα σε λίγο απλώς δεν θα υπάρχουν κενές (το κενές είναι προαιρετικό, ίσως να μην υπάρχουν και καθόλου) θέσεις εργασίας και ευτυχώς δηλαδή, γιατί αν υπήρχαν αυτοί που θα τις κάλυπταν θα δούλευαν για ένα ξεροκόμματο, και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα πλην όμως ρεαλιστικά, ο καπιταλισμός ευθύνεται για χίλια δεινά. Και κάπου εδώ θα διατυπώσω μια παγκόσμια αλήθεια που πολλοί φοβούνται να αποκαλύψουν: «ο καπιταλισμός είναι σκατά». Ω ναι. Δεν ξέρω πόσο σας έτσουξε, αλλά είτε το πιστεύετε είτε όχι, ισχύει στο έπακρο.

Μερικά παραδείγματα που ενισχύουν την άποψη: ο καπιταλισμός ευθύνεται που υπάρχουν πουτάνες, ο καπιταλισμός ευθύνεται που υπάρχουν δωρεάν πουτάνες, ο καπιταλισμός οφείλεται που υπάρχουν επί χρήμασοι πουτάνες που το παίζουν δωρεάν πουτάνες. Αλλά αρκετά με τις πουτάνες. Ας γενικεύσουμε λίγο.
Ο καπιταλισμός ευθύνεται που υπάρχει ιδιοκτησία. Και κάπου εκεί αρχίζει και γαμιέται το σύμπαν. Στην ανθρώπινη ιστορία λίγα πράγματα μπορούν να φτάσουν την καταστροφικότητα της ιδιοκτησίας. Μερικά που μου έρχονται στο μυαλό: Hitler, HIV, Εκκλησία, Ρετιρέ. Και ως εκ θαύματος, όλα αυτά είναι υπήρξαν επειδή ακριβώς υπάρχει ιδιοκτησία. Π.χ. αν δεν υπήρχε ιδιοκτησία, οι Γερμανοί δεν θα είχαν λόγο να κάνουν επεκτατικό πόλεμο στο οποίο να τον έχουν πιει (Α’ Παγκόσμιος) ώστε να χάσουν το γόητρό τους και τα λεφτά τους με αποτέλεσμα ένας κοντοστούπης να τους πείσει ότι οι Εβραίοι είναι η προσωποποίηση του 666 και ότι όλοι πρέπει να είναι ψηλοί και ξανθοί. Καλά κανείς νοήμων δεν βρέθηκε να του πει «Που πα ρε καραμήτρο…»; Τέλος πάντων.
Που λέτε, η ιδιοκτησία είναι καταστροφική. Αυτή ευθύνεται για οποιαδήποτε εμπόλεμη σύρραξη, για το ρατσισμό, για τη θρησκεία, για τις ειδήσεις του Mega, για το ότι η Ελλάδα χρωστάει, για το ότι χιλιάδες φοιτητές χάνουν το καλοκαίρι τους τσάμπα και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά.

Γενικότερα, το θέμα λειτουργεί ως εξής. Σκεφτείτε ένα κακό στον κόσμο. Η ιδιοκτησία φταίει. Το να σας πω το γιατί είναι κουραστικό και ανούσιο και μάλλον θα μου έπαιρνε όλη μου τη ζωή και μία, ίσως δύο ακόμη. Ναι, τόσα είναι τα κακά στον κόσμο τούτο. Γενικολογώντας θα σας πω απλώς ότι επειδή υπάρχει ιδιοκτησία υπάρχει συμφέρον και όπου υπάρχει συμφέρον όλο και κάποια μαλακία γίνεται. Και ελπίζω να σας πείσω. Αν πάλι όχι, το κρίμα στο γοφό σας.

Το θέμα είναι ότι ο καπιταλισμός χρησιμοποιώντας τη δύναμη της ιδιοκτησίας δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Συνήθως ανικανοποίητες, οι οποίες αν βέβαια ικανοποιηθούν απλώς αποπροσανοτολίζουν τον άνθρωπο από το στόχο του. Ποιος είναι αυτός; Δεν ξέρω. Που σιγά μην ήξερα δηλαδή. Σίγουρα πάντως όχι ένα διθέσιο αμάξι και σπίτι με 100 τ.μ. αυλή.
Κάποιος ρομαντικός θα μπορούσε να πει ότι στόχος του ανθρώπου είναι να έρθει σε επαφή φύση, να γεύεται απλές γεύσεις, να οσμίζεται αδρές μυρουδιές, να ζει. ΑΡΓΑ.
Ή τουλάχιστον αυτό κάνουν οι Αβορίγινες (το τόνισα σωστά). Αυτό και είναι ευτυχισμένοι.
Όποιος κάνει σχόλια περί δυτικής ιατρικής και νίκες του πολιτισμού, απλώς βρίσκεται εκτός θέματος. Προφανώς και δεν λέω να καταργήσουμε τα εμβόλια ή τα W.C.

Αλλά σκεφτείτε: ανοίγετε την τηλεόραση , βγαίνετε έξω, σερφάρετε στο internet. Όλα αυτά σε δευτερόλεπτα. Οι ταχύτητες απίστευτες. Γρήγορα αμάξια, γρήγορες γυναίκες, γρήγορα τηλεφωνήματα, γρήγορες σχέσεις (όπως λέει και τo Max Power Ιουνίου). Άνθρωποι που βιάζονται. Παντού. Όλο τρέχουν, όλο κάπου πάνε. «Χθες τη γνώρισα τη γκόμενα, σήμερα την πήδηξα, αύριο είμαστε μαζί, μεθαύριο χωρίζουμε». Ή «Ο Τάκης είναι αδερφός ρε, 2 μήνες κάνουμε παρέα».  Και έρχομαι και λέω. Γιατί τόση βιασύνη ρε παιδιά; Δηλαδή εντάξει, μια ζωή την έχουμε, αλλά κάπου αγχώνομαι. Λογαριασμοί, δάνεια, χρέη, ραντεβού, όλα σε κανονίζονται σε κλάσματα δευτερολέπτων. Όλα έχουν μια προθεσμία που πρέπει να προλάβεις αλλιώς τη γάμησες.

Τί σχέση έχουν όλα αυτά με την ιδιοκτησία; Μα η ζωή είναι γρήγορη επειδή ακριβώς ο χρόνος είναι χρήμα. Και το χρήμα υπάρχει επειδή ακριβώς υπάρχει η έννοια της ιδιοκτησίας. Μες στην βιασύνη του ο άνθρωπος δεν προλαβαίνει να ζήσει. Με την ιδιοκτησία ο άνθρωπος δεν καταφέρνει να ζήσει. Και για όλα αυτά ευθύνεται ο καπιταλισμός. Ουστ.