Ο κόσμος τους και ο κόσμος μας

Στον κόσμο τους μαθαίνεις με τον βούρδουλα, το ξύλο, τις φωνές. Με το να πληρώνεις για την ζωή σου άμα δεν είχες "φροντίσει για την πρόληψη".

Στον κόσμο μας μαθαίνεις με την κατανόηση, υπομονή, την αλληλεγγύη, το (αντι)παράδειγμα. Φροντίζεις για την πρόληψη, επειδή έχεις σωστή ενημέρωση και παιδεία.

Στον κόσμο τους αν δεν καταλαβαίνουν τι λες, σε βρίζουν λες και θα καταλάβεις. Αν δε σε έχουν συνηθίσει, σε φοβούνται.

Στον κόσμο μας, αν κάποιος δεν καταλαβαίνει κάποιον, μαθαίνει τη γλώσσα του. Για  να μπορούν όλοι να επικοινωνούν με όλους. Και να γνωρίζονται όλοι με όλους.

Στον κόσμο τους, προσπαθούν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Κλείνουν τα μάτια και προσποιούνται πως δεν υπάρχει.

Στον κόσμο μας, προσπαθούμε να το λύσουμε οριστικά. Ή τουλάχιστον να το αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα γίνεται.

Στον κόσμο τους, οι άνθρωποι που τρέχουν για να σώσουν τη ζωή τους, είναι "παραπανίσιο βάρος". Δεν τους ενδιαφέρουν, εκτός και αν βρεθούν έξω από την πόρτα τους. Αν βρεθούν, τους αντιμετωπίζουν σαν να 'ταν εγκληματίες. Είτε είναι ζωντανοί, είτε νεκροί.

Στον κόσμο μας, οι άνθρωποι που τρέχουν για να σώσουν τη ζωή τους είναι άνθρωποι που τρέχουν για να σώσουν τη ζωή τους. Όπως ήμασταν και εμείς κάποτε. Όπως είμαστε και εμείς σήμερα, και θα είμαστε και αύριο.

Στον κόσμο τους, ψηφίζουν μνημόνια στις 13 Αυγούστου, ώστε να μην υπάρχει πολύς κόσμος έξω από τη Βουλή να διαμαρτύρεται.

Στον κόσμο μας, νομοθετούμε μαζί με τον κόσμο.
Όπως στις 3 Ιούλη που γεμίσαμε το Σύνταγμα για να πούμε το μεγάλο "ΟΧΙ".

Στον κόσμο τους, ξεχνάνε συνέχεια. Ποιοί είναι, από πού έρχονται, γιατί ήρθαν, τί πρέπει να κάνουν.

Στον κόσμο μας, προσπαθούμε να θυμόμαστε το χθες. Και να φανταζόμαστε το αύριο.

Είναι εύκολο να ζεις στον κόσμο τους. Να γίνεις ένας από αυτούς. Ούτως ή άλλως, αυτός υπάρχει ήδη, εδώ και πολλά χρόνια, εδώ και αιώνες. Αρκεί να αποδεχτείς αυτό που ήδη υπάρχει.

Το να φτιάξουμε τον δικό μας  καινούριο κόσμο είναι δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο.

Το θετικό είναι ότι ψήγματά του υπάρχουν ήδη στον δικό τους κόσμο.

(Στην παραπάνω φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη, πρόσφυγες σχηματίζουν ανθρώπινο
κλοιό γύρω από μια μητέρα και το μωρό της, προκειμένου να τους προστατεύσουν
από την επίθεση των μπάτσων στην Κω).