Wednesday, August 12, 2015

Καζαμπλάνκα 2015



"It's still the same old story, as time goes by..."
(Προσοχή: Το παρόν άρθρο περιέχει spoilers για την ταινία "Casablanca")


Στην Καζαμπλάνκα του Μαρόκο, σύμφωνα με την ταινία του Manó Kaminer Kertész, φτάνουν άνθρωποι από διάφορα μέρη της Ευρώπης, προκειμένου να ξεφύγουν από την φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Γαλλία, Καζαμπλάνκα, Πορτογαλία και ύστερα Η.Π.Α. Επιβίωση και ελπίδα για μια καλύτερη ζωή στην πολλά υποσχόμενη Αμερική του '42 (υποσχέσεις χτισμένες στις πλάτες των θυμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου).

Οι άνθρωποι φτάνουν στην Καζαμπλάνκα χαμογελώντας: βρίσκονται ένα κλικ πριν από μια μεγάλη ανάσα ζωής, ελευθερίας. Γρήγορα όμως χάνουν το χαμόγελό τους.

Γιατί το να φτάσεις στην Καζαμπλάνκα είναι το εύκολο μέρος: το δύσκολο είναι να βγεις από αυτή.

Γιαυτό και οι συναλλαγές για πλαστά χαρτιά δίνουν και παίρνουν: οι άνθρωποι που μένουν στην Καζαμπλάνκα, βλέποντας τα αεροπλάνα να φεύγουν το ένα μετά το άλλο, μέρες, βδομάδες, μήνες μετά,  χωρίς εκείνους μέσα, πληρώνουν όσο  - όσο για να βρουν πλαστά χαρτιά από τους διακινητές στο "καφέ του Rick".

H Καζαμπλάνκα ανήκει στην "Ελεύθερη Γαλλία του Vichy". Παρόλα αυτά, η γαλλική αστυνομική αρχή συλαμβάνει έναν διακινητή πλαστών εγγράφων, με την κατηγορία της δολοφονίας δυο ναζί αξιωματικών, για να "εντυπωσιάσει" τον "εταίρο" της: τον υψηλόβαθμο αξιωματικού του 3ου  Ράιχ, Heinrich Strasser,

Και κάπως έτσι κυλάει η ζωή στην Καζαμπλάνκα της ταινίας. Με τα καλά της και τα κακά της.
Με την απελπισία των ανθρώπων που θέλουν να δραπετεύσουν, με τα αεροπλάνα που φεύγουν για Λισσαβόνα αφήνοντας τόσο κόσμο πίσω, αλλά και με τις ευχάριστες βραδιές στο καφέ του Rick, με έναν συγκλονιστικό έρωτα εν μέσω παγκοσμίου πολέμου, με τους αντιστασιακούς να δίνουν τη δική τους μάχη, εντός και εκτός πόλης.




Στις παραθαλάσσιες Καζαμπλάνκες της Ελλάδας του 2015 τα πράγματα δεν είναι τόσο κινηματογραφικά.

Δεν υπάρχουν ούτε "καφέ του Rick", ούτε Sam να παίζουν πιάνο στους ανθρώπους που φτάνουν.
Οι πιθανότητες λένε ότι μάλλον αυτοί που έρχονται δεν θα δουν καν τα αεροπλάνα για Ευρώπη να φεύγουν ώστε να στενοχωρηθούν που τους αφήνουν πίσω.

Όσο για έρωτες, ούτε λόγος: αν τα "έτερα ήμισυ" δεν έχουν πνιγεί κάπου στο Αιγαίο, σίγουρα θα έχουν χαθεί στην πατρίδα από πολυβόλα ή από κάποια βόμβα των Αμερικάνων.

Στις Καζαμπλάνκες του 2015, υπάρχουν, δυστυχώς, πολλοί αστυνομικοί πρόθυμοι να εντυπωσιάσουν τους Ευρωπαίους "εταίρους" τους. Και ακόμη δυστυχέστερα, υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί,αδιάφοροι Rick.


Στις Καζαμπλάνκες του 2015,αλλά και έξω από αυτές, σε όλη την Ελλάδα, πρέπει άμεσα να γίνουμε όλοι και όλες ένας συλλογικός αντιστασιακός Laszlo, ώστε να πείσουμε τους Rick αυτούς του τόπου να φυτέψουν μια σφαίρα βαθιά στις καρδιές των "εταίρων" Strasser,
μπας και οι κολασμένοι τούτοι της γης δραπετεύσουν από τις σύγχρονες Καζαμπλάνκες.

Για το καλό όλων μας.




No comments:

Post a Comment