Wednesday, September 25, 2013

Φασισμός & Κράτος: τί μέλλει γενέσθαι με την Χρυσή Αυγή;



Είναι γεγονός πως οι φασιστικές οργανώσεις ανά την ιστορία λειτουργούσαν και συνεχίζουν να λειτουργούν ανεξάρτητα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, παρά την αποδεδειγμένη συνεργασία τους. Αυτό συμβαίνει για τον εξής απλό λόγο: πέρα από τους καιροσκόπους, τα λαμόγια, τους ανθρώπους της νύχτας, τους κρατικούς πράκτορες και γενικότερα αυτούς που τα "παίρνουν" χοντρά από τους επιχειρηματίες, οι φασιστικές (ή ναζιστικές) οργανώσεις λόγω της φαινομενικά "αντισυστημικής" ρητορίας τους περί "προδοτών πολιτικών" και "σάπιου συστήματος" και "κέντρων συνομωσιών", και η προώθηση νοοτροπιών όπως ο αντισημισμός, η μισαλλοδοξία και ο μιλιταρισμός, προσελκύουν στις τάξεις τους και αγνούς ιδεολόγους μαχαιροβγάλτες. Εγκληματίες "ριζοσπάστες" που τα πιστεύω τους εμπεριέχουν, μεταξύ τον άλλων τον ρατσισμό κάθε είδους και στο μίσος τους προς την αριστερά και γενικά τις οργανωμένες εκφράσεις της εργατικής τάξης (σωματεία, συνδικάτα κλπ). Εγκληματίες που δεν θα διστάσουν να κάνουν τα πιστεύω τους πράξη μέσω των εφόδων του παραστρατιωτικού μέρους των φασιστικών οργανώσεων.

Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις μεθόδους μέσω των οποίων χτίζονται οι φασιστικές οργανώσεις αυτές: στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ερωτήσεις  του τύπου "μήπως ο εγκληματίας μιλούσε σπαστά ελληνικά;" που άρχισαν να γίνονται στα τέλη της δεκαετίας του '90, τα "ψηφοδέλτια" που τα γραφεία του ΠαΣοΚ και της Ν.Δ. έδωσαν "δωρεάν" στη Χρυσή Αυγή για προηγούμενες ευρωεκλογές (σύμφωνα με το βιβλίο του πρώην υπαρχηγού της Χάρη Κουσουμβρή"), τα μυστήρια αποθέματα των ταμείων της εν λόγω ναζιστικής οργάνωσης που ξεπερνούσαν τις συνδρομές των μελών(σύμφωνα πάλι με το ίδιο βιβλίου του ίδιου συγγραφέως), την παρουσία του Μιχαλολιάκου σε εκπομπή του Πρετεντέρη πολλά χρόνια πριν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης τις πιο πρόσφατες δηλώσεις περί "ανακατάληψης των πόλεών μας από τους λαθρομετανάστες" που έγιναν από  τον Σαμαρά το 2012, όπως και περί "διωγμού των παιδιών των λαθρομεταναστών που κλέβουν τις θέσεις των Ελλήνων από τους παιδικούς σταθμούς" που έγιναν και από τον τωρινό πρωθυπουργό της χώρας αλλά και από τον Παναγιώταρο της Χρυσής Αυγής. Δεν πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε το 46% και 50.7% που έχει η Χρυσή Αυγή εκλογικά στις δυνάμεις των ΥΜΕΤ-ΜΑΤ και Ζ-ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις δηλώσεις διάφορων πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας και προβεβλημένων δημοσιογράφων σχετικά με το πως η "Χρυσή Αυγή" δεν είναι κίνδυνος, σε αντίθεση με την αριστερά, την εξίσωση επιθέσεων σε μετανάστες με την εξίσωση επιθέσεων σε ντουβάρια, και το κατά πόσο  η Χρυσή Αυγή "ικανοποιεί ανάγκες του κόσμου και για αυτό υπάρχει" (βλ. νεόκοπο "αντιφασίστα" Λοβέρδο)

 Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως λίγες μέρες πριν, δεν υπήρχε ούτε ιδέα αμφισβήτησης της "νομιμότητας της Χρυσής Αυγής", ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ μιας και η Χρυσή Αυγή εξέφρασε ένα "κομμάτι του λαού". Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως λίγες μέρες πριν, η Χρυσή Αυγή και τα μέλη της προσπαθούσαν να "νομιμοποιηθούν" και να παρουσιαστούν είτε ως "τα καλά παιδιά", είτε ως ένα άκρως φυσιολογικό κομμάτι της κοινωνίας μας, μέσω υπερπροσπαθειών  "έγκριτων δημοσιογράφων" και εκπομπών: βλ. την περίπτωση του κομιστή Θέμου (μέσω της εκπομπής του και της εφημερίδας του) όπως και την περίπτωση του STAR με τους χαριεντισμούς περί της προσωπικής ζωής του Κασιδιάρη. Οι δηλώσεις δε "μεγάλων καλλιτεχνών του μουσικού στερεώματος" (βλ. Πλούταρχος, Γαϊτάνος, Σφακιανάκης) επικουρούσαν πλήρως  αυτή την προσπάθεια.

Και "ξαφνικά" ερχόμαστε στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δηλαδή καθόλου "ξαφνικά". Αλλά ως "ξαφνική" παρουσιάστηκε η δολοφονία από την κυβέρνηση που "εξεπλάγη" όπως και τα ΜΜΕ. Η κυβέρνηση και το σύνολο των δημοσιογράφων των "έγκριτων εφημερίδων" παρά την καλή πληροφόρηση που έχουν λόγω επαγγέλματος, μάλλον δεν γνώριζαν ότι η Χρυσή Αυγή διατηρεί τάγματα εφόδου και πραγματοποιεί δολοφονικές επιθέσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Σε αυτό το σημείο νιώθω την ανάγκη να κάνω μια σημείωση: ακούστηκαν πολλές θεωρίες σχετικά με τις αιτίες της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Μία εξ' αυτών υποστήριζε ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα υπεδείχθη από την κυβέρνηση χωρίς γνώση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, μιας και η Χρυσή Αυγή είναι πλήρως ελεγχόμενη δράση, αθώωντας έτσι εν μέρει την "ηγεσία" της Χρυσής Αυγής. Αιτία που υποστηρίζει αυτή την άποψη, εμφανίζεται η ανάγκη της Νέας Δημοκρατίας να "καταπολεμήσει τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής". Πέρα από την επικινδυνότητα της,  (λόγω του ότι όντως μπορεί να αθωώσει την ηγεσία της Χρυσής Αυγής) αυτή η άποψη είναι παντελώς λάθος. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συμβαίνει αυτό:  Πρώτον, αυτή η άποψη αγνοεί τη δομή της Χρυσής Αυγής: η αυστηρή ιεραχία των φασιστικών οργανώσεων, δεν επιτρέπει στους "ιδεολόγους στρατιώτες" τους να κάνουν κάτι χωρίς την έγκρισή του "ανώτερού τους". Δεύτερον, οι φασίστες (και οι Χρυσαυγίτες συγκεκριμένα) είθιστε να κάνουν επιθέσεις σε αριστερούς - το να πεθάνει ένας εξ' αυτών είναι κάτι που και οι ίδιοι θέλουν πολύ. Τρίτον, η Χρυσή Αυγή πολύ απλά δεν είναι πλήρως ελεγχόμενη από τη Νέα Δημοκρατία (ανεξάρτητα το αν είναι αληθές ότι τον θάνατο του Παύλου Φύσσα τον επιθυμούσε ενδεχομένως και η Νέα Δημοκρατία): το γιατί εξηγήθηκε εκτενώς στην πρώτη παράγραφο. Τέταρτον, η αντίδραση που θα ξεσπούσε μετά από την δολοφονία ενός γνωστού αντιφασίστα μουσικού ήταν κάτι που σίγουρα η κυβέρνηση δεν μπορούσε εκ των προτέρων να προβλέψει ότι θα μπορεί να ελέγξει.

Γενικά πολλά μπορούν να ειπωθούν σχετικά με τον λόγο που πέθανε ο Παύλος Φύσσας. Όμως φυσικά, τίποτα από όσα θα ειπωθούν δεν μπορούν να είναι παρά υποθέσεις. Αυτό που έχει σημασία να εξεταστεί είναι τό τι συμβαίνει (και μπορεί να συμβεί) μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Σε αυτό το σημείο η σημείωση τελειώνει.

Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ που "εξεπλάγησαν" εμφανίστηκαν με πρωτόγνορα αντιφασιστικό λόγο. Εκεί που μιλούσαν για νόμιμο "κόμμα" άρχισαν να μιλούν για νεοναζί. Εκεί που έβρισκαν άτομα που εξέφραζαν "τις ανάγκες" του κόσμου βρήκαν "ετοιμοπόλεμους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς". Εκεί που σιωπούσαν μπροστά στα απάνθρωπα εγκλήματα που συντελούσαν τα τάγματα εφόδου, άρχισαν να τα εκθέτουν με αποτροπιασμό για την ύπαρξή τους. Βέβαια όλα αυτά δεν ήρθαν έτσι απλά από μόνα τους, μιας αρχικά έγινε η συνήθης προσπάθεια ο πολιτικός χαρακτήρας της δολοφονίας να καλυφθεί: ο ΣΚΑΪ βιάστηκε να μιλήσει αρχικά για οπαδικές, έπειτα για προσωπικές διαφορές και συνέχισε λέγοντας ότι ο δολοφόνος ήταν "πρώην αριστερός" που μπήκε στην Χρυσή Αυγή για τα λεφτά. Όμως αφενός η είδηση από μόνη της ήταν τόσο ξεκάθαρη (ο ίδιος ο δολοφόνος παραδέχθηκε ότι ήταν χρυσαυγίτης), αφετέρου το σοκ και η αντίδραση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη που ο ΣΚΑΪ αναγκάστηκε να "αλλάξει γραμμή". Έτσι η κύρια προσέγισση της δολοφονίας έγινε  το κρίμα, το κλάμα και ο οδυρμός για το αδικοχαμένο παλικάρι, από την μία και ο αποτροπιασμός με την δράση της αριστεράς, την οποία μας θύμισε η δολοφονία καθώς αυτά τα δύο πράγματα τελικά εξισώνονται (και όλα αυτά από έγκριτα και "καλά ανεξάρτητα site βλ. protagon.gr , ή από πολιτικούς προερχόμενους από τον χώρο του ΠαΣοΚ, της ΔΗΜΑΡ ή από το πιο ακροδεξιό κομμάτι της ΝΔ), από την άλλη.

Μέσα σε όλα αυτά έρχεται ο Σαμαράς, παράλληλα με τα ΜΜΕ και εμφανίζει την προαναφερθείσα στάση: μιλάει για νεοναζί που δεν θα επιστρέψουν στην "χώρα μας" όσο και αν το θέλουν και "κηρύσσει" πόλεμο στη Χρυσή Αυγή. Μέσα σε λίγες μέρες, δυό φασίστες φυλακίζονται, γίνονται έλεγχοι σε γραφεία της Χρυσής Αυγής και αστυνομικά τμήματα, αστυνομικοί ξηλώνονται λόγω σχέσεων με τη Χρυσή Αυγή. Την ίδια στιγμή όλο και περισσότερα δημοσιεύματα - μαρτυρίες μελών βγαίνουν στην επιφάνεια αποκαλύπτοντας το "κρυφό πρόσωπο"  της Χρυσής Αυγής.

"Τί συμβαίνει;", θα αναρωτηθεί κάποιος. "Ανακάλυψαν τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση ότι οι Χρυσαυγίτες είναι εγκληματική συμμορία, και αποφάσισαν να τους διαλύσουν;" Η απάντηση είναι προφανής. Η "ταχύτητα" με την οποία "έδρασε" η αστυνομία και η κυβέρνηση, όπως και τα ΜΜΕ έδειξε ότι όλοι γνώριζαν ήδη ακριβώς τί συνέβαινε. Η αδράνειά της κυβέρνησης σε προηγούμενα περιστατικά επιθέσεων και εγκλημάτων από φασίστες, όπως και η επιμονή των ΜΜΕ να μην τα φέρνουν στο φως της δημοσιότητας, έδειξε ότι όχι μόνο ήξεραν αλλά δεν ήθελαν να κάνουν κάτι για αυτό.

"Τότε τί; Μήπως όντως ο Σαμαράς βρήκε ευκαιρία να διαλύσει τη Χρυσή Αυγή, μιας και παρουσίαζε τεράστια εκλογική άνοδο; Μήπως θέλει να φανεί ως η μόνη δεξιά εναλλακτική, σκληρή και φιλελεύθερη ταυτόχρονα;" Σε αυτό το ερώτημα απαντάει το εξής: έχει ήδη εξηγηθεί ότι το "σύστημα" στρώνει το έδαφος και εκτρέφει οργανώσεις σαν τη Χρυσή Αυγή. Όμως γιατί το κάνει αυτό; Η απάντηση είναι ότι το σύστημα χρειάζεται οργανώσεις σαν τη Χρυσή Αυγή σε καιρούς κρίσης. Και αυτό πολύ απλά γιατί σε καιρούς κρίσης, ο κόσμος αγανακτεί και αρχίζει και αρχίζει να αμφισβητεί το υπάρχον καθεστώς. Όταν οι μισθοί πέφτουν και ο κόσμος απολύεται είναι πολύ πιο εύκολο για τον κόσμο να οργανωθεί σε σωματεία και συνδικάτα και να απεργήσει ή να διαδηλώσει για τα δικαιώματά του. Έτσι, η εκάστοτε κυβέρνηση που στόχο έχει ουσιαστικά να μειώσει τους μισθούς όσο γίνεται προκειμένου οι επιχειρηματίες που εξυπηρετεί να "βγουν από την κρίση" προσπαθεί να εμποδίσει αυτή την κατάσταση και να αντιμετωπίσει τις οργανωμένες μορφές των εργατικών διεκδικήσεων (και άρα και την αριστερά που είναι ένα μεγάλο κομμάτι τους). Σε αυτά τα πλαίσια, οργανώσεις σαν τη Χρυσή Αυγή γίνονται ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο: αφενός λειτουργούν ως σάκοι "αποσυμπίεσης της αγανάκτισης", μιας και στρέφουν τον κόσμο σε "εχθρούς όπως οι "λαθρομετανάστες" και η αριστερά, και ποτέ στους επιχειρηματίες και στις κυβερνήσεις τους οποίους και στηρίζουν, παρά τον "αντισυστημικό" τους λόγο (μην ξεχνάτε τη στήριξη των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών, τα γραφεία ευρέσεως εργασίας για Έλληνες τα οποία "βρίσκουν δουλειά" για 14 ευρώ μεροκάματο). Αφετέρου καλλιεργούν το μίσος και το στρατιωτικό τους κομμάτι στρέφεται ενάντια στο οργανωμένο κομμάτι του κινήματος (βλ. δηλώσεις περί των "κομμουνιστών που διώχνουν τους εφοπλιστές μας από το Πέραμα και δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά" όπως και την επίθεση που έγινε στα μέλη του ΚΚΕ, αλλά και την δολοφονία του Παύλου Φύσσα).

Σε καιρούς μνημονίου και έντασης της κυβερνητικής επίθεσης σε οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως συμβαίνει τώρα με τις απολύσεις και ττην διάλυση που συντελείται σε υγεία και παιδεία ,η κυβέρνηση έχει ανάγκη μία οργάνωση σαν τη Χρυσή Αυγή η οποία αφενός θα τρομοκρατεί τον κόσμο που βγαίνει στους δρόμους και αφετέρου θα τροφοδοτεί εκείνη την φωνούλα που λέει "υπάρχουν και χειρότερα".

"Και άρα, τί θα γίνει;" Το τί μπορεί να ακολουθήσει δεν είναι σίγουρο, μιας και απ' ότι φαίνεται και από την διαφορά των δηλώσεων που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν από τους εκάστοτε εκπροσώπους, το αστικό μπλοκ (βλ. δηλώσεις Μπάμπη Παπαδημητρίου περί "πιο σοβαρής Χρυσής Αυγής" και Πορτοσάλτε στον Κασιδιάρη "κάντε τους να μην σας πιάνουν στο στόμα σας) αλλά και η Χρυσή Αυγή η ίδια (βλ. εκκλήσεις Ουρανίας Μιχαλολιάκου στα μέλη της ναζιστικής οργάνωσης περί "μη - υποχώρησης") φαίνεται να μην έχουν  "ενιαία στρατηγική" για το μέλλον.

Το μόνο σίγουρο είναι το εξής: Ο Σαμαράς αποκλείεται να διαλύσει τη Χρυσή Αυγή. Το πολύ - πολύ να κάνει κάποιες κινήσεις εντυπωσιασμού, υποχρεωμένος καθώς είναι από την αντίδραση που έχει προκαλέσει η Χρυσή Αυγή στην κοινωνία.Η Χρυσή Αυγή από την άλλη, επίσης  λόγω των πιέσεων ίσως κάνει κάποιες "επίσημες υποχωρήσεις" (βλ. κλεισίματα γραφείων, τα οποία μπορεί είτε να είναι ουσιαστικά λόγω αποχώρησεων μελών είτε ακόμη και να γίνονται "για τα μάτια του κόσμου"). Επίσης είναι αρκετά πιθανό να έχει απώλειες μελών και ψηφοφόρων: είτε αυτοί είναι ψηφοφόροι που δεν "γνώριζαν" (γιατί με τις προηγούμενες δολοφονίες δεν είχε γίνει τόσος σάλος) είτε ακροδεξιοί που δεν επικροτούν τη δολοφονία Ελλήνων, είτε αγνοί ναζιστές οι οποίοι μεν μισούν τους αριστερούς αλλά μετά τις "αποκαλύψεις" δημοσιευμάτων περί συναλλαγών που είχε η Χρυσή Αυγή με Πακιστανούς απογοητεύτηκαν, είτε άνθρωποι που απλώς φοβούνται τις αντιδράσεις του κόσμου. Η Χρυσή Αυγή όμως θα συνεχίσει όμως να διατηρεί θύλακες στην αστυνομία και στον στρατό, όπως και την παραστρατιωτική δομή της. Και πιθανώς η όλη κατάσταση να συσπειρώσει τα πιο σκληροπυρηνικά και "πιστά" μέλη της. Η τόσο χρήσιμη για το καθεστώς δράση του μηχανισμού της θα συνεχίσει, είτε μέσα είτε έξω από τους κρατικούς θύλακες που διατηρεί, είτε έχει την ταμπέλα "Χρυσή Αυγή", είτε όχι (ήδη είχαμε μια περίπτωση μαχαιρώματος μετανάστη στο Κερατσίνι, με δράστες "άγνωστης ταυτότητας").

Επίσης σίγουρο είναι ότι ο Σαμαράς δεν κάνει ό,τι κάνει τυχαία, απλώς και μόνο για να προσπαθήσει να "σβήσει την οργή του κόσμου". Μέσα από όλες αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση εμφανίζεται ο απόλυτος τηρητής της νομιμότητας. Μαζί με το "κυνήγι" της Χρυσής Αυγής, εκτελείται και ένα άλλο "κυνήγι": αυτό που γίνεται μέσω της προπαγάνδας των δύο άκρων. Την ίδια στιγμή που ο Σαμαράς εκφωνεί "αντιφασιστικούς λόγους", "φίλοι" και νυν και πρώην "συμμαχοί του" (βλ. Τζήμερο, Μπίστη), κάνουν δηλώσεις σχετικά με το πόσο επικίνδυνο είναι το άλλο άκρο, αυτό που "κάνει επεισόδια και πετάει μολότωφ", αυτό που "έκαψε την Marfin", αυτό που κάνει "απεργίες". Φυσικό συμπέρασμα που προκύπτει από όλα τα παραπάνω, είναι ότι οι πορείες ενάντια στο φασισμό και στην κυβέρνηση είναι καταδικαστέες, και ότι η τωρινή κυβέρνηση είναι ο μόνος εγγυητής της δημοκρατίας και της νομιμότητας.

Και για να τελειώνω σχετικά με την μελλοντολογία, θα αναφέρω το εξής ενδιαφέρον ιστορικό παράδειγμα:

Ο περίφημος Μάης του '68, στην Ιταλία λόγω της φύσης της εκεί εργατικής τάξης, επέφερε και μεγάλους σκληρούς εργατικούς αγώνες. Αγώνες τόσο σκληρούς, που θα μπορούσε κανείς να πει ότι η προοπτική της επανάστασης ήταν ορατή. Στον αντίποδα αυτών, ήταν η δράση των φασιστικών οργανώσεων αλλά και η "άτυπη" κυβερνητική τρομοκρατία. Το '69, μέσα σε έναν χρόνο 10.000 εργάτες παραπέμθηκαν σε δίκες. Η κυβέρνηση, η οποία συνεργαζόταν με την μαφία, χρησιμοποίησε πέρα από την καταστολή και τρομοκρατία, πραγματοποιώντας η ίδια, για παράδειγμα, βομβιστικές επιθέσεις. Για τις επιθέσεις αυτές στοχοποιούσε αριστερούς και αναρχικούς (η ύπαρξη των Ερυθρών Ταξιαρχιών, τρομοκρατικής οργάνωσης της έδινε το έδαφος να το κάνει). Σε αυτές τις συνθήκες, και για να αντιμετωπιστεί "ο κίνδυνος του φασισμού" το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας συμμετείχε σε κυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες, ακροδεξιό κόμμα, το οποίο και προφανώς και ήταν και προηγουμένως στην κυβέρνηση  (Η συγκυβέρνηση είχε ως αποτέλεσμα την καταβαράθρωση της αριστεράς και την ολοσχερή διάλυση του εργατικού κινήματος) Ο Αντρεόττι, πρωθυπουργός, διατηρούσε προσωπικές σχέσεις με την μαφία, παρόλα αυτά σε κάθε δημόσιο λόγο του την αποκήρυσσε.

Οι ομοιότητες με το σήμερα, λαμβάνοντας υπόψη γεγονότα όπως τους πρόσφανους αγώνες και τις απεργίες διαρκείας που έχουν ξεσπάσει τώρα, τις συλλήψεις που έχουν γίνει στο πρόσφατο παρελθόν στις Σκουριές, το άρθρο του Μπίστη περί "θεωρίας των άκρων", τις εκκλήσεις Τατσόπουλου (και λοιπών μελών του ΠαΣοΚ περί "αντιφασιστικού μετώπου του Συνταγματικού Τόξου"),την κοινή επίθεση αστυνομίας και φασιστών σε αντιφασίστες στην πορεία μια μέρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις παράλληλες δηλώσεις του Σαμαρά περί "πάταξης των νεοναζί', τη σύλληψη μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επειδή έγραφαν αντιφασιστικά συνθήματα στους τοίχους, την αποκαθήλωση της ταμπέλας των γραφείων της Τ.Ο. Νίκαιας και την σημερινή επίθεση, είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.

No comments:

Post a Comment