Είναι η κυβέρνηση, ηλίθιε!

Δεν είναι λαϊκισμός. Είναι η πραγματικότητα και έχει άμεση σχέση με την
ζωή και την επιβίωσή μας. 

Από το τέλος του καλοκαιριού και έπειτα βρίσκεται σε εξέλιξη μια ευρέως  φάσματος και τεράστιας έντασης επίθεσης της κυβέρνησης στο λεγόμενο "κοινωνικό κράτος" (όποια υπόσταση και αν είχε αυτό στην Ελλάδα, τέλος πάντων). Η επίθεση αυτή επικεντρώνεται κυρίως σε δύο τομείς - πυλώνες της ζωής ενός ανθρώπου: στην υγεία και στην παιδεία. Σε τίτλους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει ένα πλαίσιο απολύσεων/κλεισίματων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (και νοσοκομείων)/εντατικοποίησης της εκπαίδευσης με σκοπό την κερδοφορία του κεφαλαίου (aka. των μεγάλων επιχειρήσεων, πέρα από τη φιλολογία περί εξόφλησης χρεών της πατρίδας που και αυτό περί του κατά πόσο θα κερδίσει ή καλύτερα δεν θα πληρώσει το κεφάλαιο πρόκειται μιας και τους κατά καιρούς"δανεισμούς" αυτό τους καρπωνόταν και συνεχίζει να τους καρπώνεται).Το σχήμα αυτό, με λογικές συνεπαγωγές αναλύεται ως εξής: διαθεσιμότητες/καταργήσεις οργανικών θέσεων -> αύξηση ανεργίας -> δημιουργία ενός φτηνού εργατικού δυναμικού που βάση των ήδη διαλυμένων συλλογικών συμβάσεων δεν θα μπορεί να διεκδικεί τίποτα (και θα δουλεύει/εκπαιδεύεται θεραπεύεται σε νοσοκομεία/φροντιστήρια/πανεπιστήμια - επιχειρήσεις - μιλάμε για τρελά λεφτά δηλαδή). Με τις εντατικοποιήσεις, για τους λίγους τυχερούς (που έχουν τα απαιτούμενα χρήματα για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους - λέγε με φροντιστήρια στη δευτεροβάθμια, δίδακτρα στην τριτοβάθμια κλπ.) θα υπάρχει και η ευκαιρία αναβάθμισης σε καλύτερα καταρτισμένο φτηνό εργατικό δυναμικό. Προφανώς και το νέο κύμα της επίθεσης είναι συνέχεια της καθιερωμένης, εδώ και λίγα χρόνια φθινοπωρινής επίθεσης  (βλ. το 2011 με το νόμο Διαμαντοπούλου πανεπιστήμια το 2012 με τις απολύσεις στους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων και στους ΠΟΕ - ΟΤΑ κ.α.)  και δένει άψογα με τα προηγούμενα κύματα επιθέσεων των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Καιρό τώρα, η αριστερά (κυρίως) μιλούσε για "κινεζοποίηση" της Ελλάδας (βλ. προσέγγιση συνθηκών εργασιών και γενικά διαβίωσης της Κίνας). Αν και δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο αυτό είναι ρατσιστικό, μπορούμε πλέον ρεαλιστικά να λέμε ότι η "κινεζοποίηση" έχει μπει για τα καλά μπρος.

Μέσα σε όλο αυτό το πανδαιμόνιο που επικρατεί (βάλε ότι ο κόσμος τα τελευταία χρόνια έχει δεχθεί φόρους επί φόρων, μειώσεις επί μειώσεων και δεν είναι και πολύ στα καλά του) οι καθηγητές στα σχολεία (που απολύονται δεν ξέρουν και αυτοί πόσοι) καθώς και οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων  (1756 μονάχα εδώ πέρα) αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ένα μέσο αντίστασης, το οποίο έχει απαγορευτεί εδώ και έναν χρόνο στην Ελλάδα: την απεργία.

Και, ενώ, ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου (ειδικά στους κλάδους που πλήττονται) τους στηρίζει αφενός γιατί καταλαβαίνει "τί εστί βερύκοκο" (που είπε και ο σοφός Άδωνις) και επειδή μαζί με τις απολύσεις η κυβέρνηση αποφάσισε να "περάσει" και το "Νέο Σχολείο" που επηρρεάζει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (τους μαθητές και τους γονείς τους που κομμάτι τους στηρίζει τον αγώνα των εκπαιδευτικών), σε αυτή την έσχατη προσπάθεια που κάνουν οι καθηγητές προκειμένου να μην τους πάρουν και τα σώβρακα (και μετά τους πετάξουν και στο δρόμο) υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι κόσμου που βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Είναι ένα κομμάτι του κόσμου, που καλά σμιλεμένο από τα 30 χρόνια ατέλειωτης προπαγάνδας, η οποία εξαντλείται στην πρόταση "όποιος απολύεται και διαμαρτύρεται είναι προφανώς τεμπέλης και δεν έχει δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή του" ή "γενικά όσοι δουλεύουν και πληρώνονται από το κράτος είναι τεμπέληδες" ή "όσοι δουλεύουν και πληρώνονται από το κράτος, ουσιαστικά χρηματοδοτούνται από το σύνολο των φόρων που πληρώνει η φτωχή ελληνική οικογένεια και άρα μπορείτε να τους αντιμετωπίζετε σαν προσωπικούς σας δούλους", βγαίνει όπως παραδοσιακά έκανε τα 10 τελευταία χρόνια και φωνάζει: "Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να κάνετε απεργία - να κλείνετε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Είναι χρέος σας να μεταδώσετε τη γνώση στα παιδιά μας". 

Και κάπου εδώ νιώθω υποχρεωμένος να θέσω το μεγάλο ερώτημα:

Για ποιά ακριβώς παιδεία/μόρφωση/γνώση μιλάνε όλοι αυτοί; Ζήτημα ορισμού θα μου πείτε, ζήτημα σημαντικό θα σας απαντήσω, αλλά ας είναι, ας πάμε παρακάτω, ερευνώντας τα υπόλοιπα ερωτήματά μου.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Οι καθηγητές και οι μαθητές ή οι γονείς που τους στηρίζουν κλείνουν τα σχολεία, τη στιγμή που η κυβέρνηση καταργεί "ειδικά μαθήματα" και διαμορφώνει ένα πρόγραμμα σπουδών το οποίο ουσιαστικά υποδεικνύει πανελλαδικές εξετάσεις στο τέλος κάθε λυκειακής χρονιάς;

Οι καθηγητές και οι μαθητές, ή και οι γονείς που τους στηρίζουν κλείνουν τα σχολεία, τη στιγμή που η κυβέρνηση διαμορφώνει ένα νέο πρόγραμμα σπουδών πλήρως εξειδικευμένο (ανά σχολή/ειδικότητα που θα επιλέξει ο μαθητής) που μαζί με την υπόλοιπη μορφή του Νέου Σχολείου ουσιαστικά καταργεί τον οποιοδήποτε "συνολικό" χαρακτήρα θα μπορούσε να είχε η όποιας μορφής εκπαίδευση γινόταν στο σχολείο;

Οι καθηγητές και οι μαθητές ή οι γονείς που τους στηρίζουν κλείνουν το σχολείο τη στιγμή που η  εντατικοποίηση των σπουδών σε συνδυασμό με την κοινά παραδεκτή "έλλειψη" (ντάξει δεν είμαστε δα και αιθεροβάμμωνες) των σχολείων θα κάνουν όλο και περισσότερο αναγκαία την εγγραφή σε κάποιο φροντιστήριο με αποτέλεσμα η πρόσβαστη στην τριτοβάθμια να γίνεται προνόμιο ολοένα και λιγότερων;

Οι καθηγητές και οι μαθητές ή γονείς που τους στηρίζουν κλείνουν τα σχολεία τη στιγμή που η εντατικοποίηση των σπουδών θα αφαιρέσει ουσιαστικά τον οποιοδήποτε χαρακτήρα χώρου κοινωνικοποίησης είχε το σχολείο, επιδρόντας και με αυτό τον τρόπο (αλλά και με άλλους) στην διαμόρφωση (ή καλύτερα στην μη - διαμόρφωση) προσωπικότητας των μαθητών;

Και στην τελική οι καθηγητές και οι μαθητές ή οι γονείς που τους στηρίζουν κλείνουν τα σχολεία, τη στιγμή που, διάολε, η κυβέρνηση έχει κλείσει τόσα και τόσα σχολεία (κυριολεκτικά) τα δύο τελευταία χρόνια;

Ή μήπως:

Οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και οι καθηγητές ή οι φοιτητές που τους στηρίζουν κλείνουν τα πανεπιστήμια τη στιγμή, που η απόλυσή τους καθιστά ακόμη δυσκολότερη την ήδη υποβαθμισμένη λειτουργία πολλών ιδρυμάτων έχοντας ως αποτέλεσμα την πρακτική παύση λειτουργίας πολλών εξ' αυτών;

Οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και οι καθηγητές ή οι φοιτητές που τους στηρίζουν κλείνουν τα πανεπιστήμια τη στιγμή που πολλά μαθήματα στα πανεπιστήμια δεν γίνονται λόγω έλλειψη καθηγητών που προκλήθηκε μετά από την απόλυση πολλών συμβασιούχων;

Οι διοικητικοί υπάλληκοι των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και οι καθηγητές ή οι φοιτητές που τους στηρίζουν κλείνουν τα πανεπιστήμια τη στιγμή που η παύση χορήγησης των δωρεάν συγγραμάτων σε συνδυασμό με την μελλοντική επιβολή διδάκτρων θα καταστίσει την δυνατότητα παρακολούθησής τους  για πολλούς από δύσκολη έως αδύνατη;

Οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και οι καθηγητές ή οι φοιτητές που τους στηρίζουν κλείνουν τα πανεπιστήμια τη στιγμή που διάολε, η κυβέρνηση έχει ήδη προαναγγείλει (και αναμένεται να εφαρμόσει σε ένα - δύο χρόνια) το κλέισιμο πολλών ιδρυμάτων μέσω των συγχωνεύσεων που προβλέπει το σχέδιο "Αθηνά" έχοντας και ως παράπλευρο αποτέλεσμα την κατάργηση ολάκερων γνωστικών αντικειμένων και την υποβάθμιση πολλών πτυχίων;

Και απαντώ:

Προφανώς και όχι! Είναι η κυβέρνηση που κλείνει σχολεία και πανεπιστήμια, ηλίθιε!


Είναι προφανές πως η αντίθεση στις κινητοποιήσεις, δηλαδή η επικρότηση της αδράνειας (και η εφαρμογή του κυβερνητικού σχεδίου) θα οδηγήσει εκτός από χιλιάδες κόσμο στην ανεργία, στην εφαρμογή όλων των μεταρρυθμίσεων και άρα στην περαιτέρω υποβάθμιση και διάλυση της δωρεάν και δημόσιας παιδείας (της στρεβλής αυτής "παιδείας" που  υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα). Και τότε ή δεν θα έχουμε την πολυτέλεια να λέμε "οι καθηγητές πρέπει να δίνουν γνώση στα παιδιά", ή θα πρέπει, όντως, να επανοηματοδοτήσουμε τη λέξη γνώση.


Υ.Γ: Προφανώς και δεν επικροτώ την παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκεται το "εκπαιδευτικό σύστημα" στην Ελλάδα, το αντίθετο μάλιστα, το θεωρώ επιεικώς άθλιο. Αλλά η λογική λέει ότι όταν θες κάτι να γίνει καλύτερο, πρέπει και να το αποτρέπεις από το να γίνεται χειρότερο, και όχι να λες "εντάξει αφού δεν είναι καλό γάμησέ το και άστο να γίνει όσο σκατά θέλει, στ'αρχίδια μου".