Μουλουμουλού (ή αλλιώς: η αρχή του τέλους)

Δέος. Συγκίνηση. 

Τις τελευταίες μέρες, ένα νέο έχει συγκλονίσει τον χώρο της αριστεράς, ένα νέο έχει συγκινήσει χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η δημιουργία από το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ μ-λ ενός κοινού μετώπου, στο οποίο μάλιστα καλούν όλη την αριστερά να συμμετέχει. Το νέο αυτό, που άλλοτε θα φάνταζε πιο απίθανο και από την επανένωση των τεκτονικών πλακών της Ευρασίας και της Αφρικής, δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα που του αρμόζει αλλά γίνεται πάτημα για χλευασμούς και λοιπούς αστεϊσμούς του τύπου "Τώρα πέφτει ο καπιταλισμός".

Σύντροφοι, συναγωνιστές, ή ό,τι στο διάολο είστε, πρώτον, ο καπιταλισμός δεν πέφτει, αλλά ανατρέπεται, δεύτερον το νέο αυτό είναι τεράστιας σημασίας για δύο λόγους:

Αφενός, κατευνάστηκε το άσβεστο μίσος των 2 μ-λ (ή Μ-Λ, ή μ-Λ, ή Μ-λ, για να ικανοποιηθούν όλοι), ένα μίσος τόσο βαθύ και τόσο αρχέγονο όσο τα μίση των Ολυμπιακών και των Παναθηναϊκών, τα μίση των Star Wars και Star Treks fans, των Nintendo και Sony Fanboys, αυτών που προτιμούν πατατάκια με Ρίγανη και αυτών που προτιμούν πατατάκια με αλάτι. Είναι ένα μίσος η φλόγα του οποίου φούντωνε και όλοι πίστευαν ότι θα καίει για την αιωνιότητα. Αλλά αυτό το μίσος, πάει πια, πέρασε, και με αυτό τον τρόπο τα μ-λ  (ή Μ-Λ, ή μ-Λ, ή Μ-λ) έδειξαν ότι σε αυτή την πουτάνα τη ζωή τίποτα δεν είναι αδύνατο τελικά.

Αφετέρου, τα δύο αυτά κόμματα (χεχεχεχεχε) έφτιαξαν ένα μέτωπο στο οποίο καλούν όλη την αριστερά. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο έπαψαν να μισιούνται μεταξύ τους, αλλά έπαψαν να μισούν και όλους τους άλλους. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά τα δύο κόμματα, δεν συγχρωτίζοταν παλιότερα με κανέναν κοινό θνητό της υπόλοιπης αριστεράς, ούτε για καφέ δεν πηγαίναν καλά - καλά μαζί με άλλους ευτελείς αριστερούς.

Όπως και κάθε καλό παραμύθι, έτσι και το κοινό μέτωπο ΚΚΕ μ-λ, Μ-Λ ΚΚΕ (και κάπου εδώ πέφτει το αστείο: "Πώς θα λέγεται; Μ-Λ ΚΚΕ μ-λ;¨) έχει ένα ηθικό δίδαγμα, για κάθε οργάνωση και άτομο της πολιτικής, κοινωνικής, κοινωνικοπολιτικής, κοινωνικοοικονομικοπολιτικής, εξτρεμιστικής, επαναστατικής ρεφορμιστικής, κοινοβουλευτικής, εξωκοινοβουλευτικής, ενδοκοινοβουλευτικής αριστεράς και λοιπών αγωνιστών.

Ένα ηθικό δίδαγμα το οποίο για να το κατανοήσουμε πρέπει να κάτσουμε προσεκτικά να αναλογιστούμε σε ποιά βάση, σε τί συνθήκες έγινε το μέτωπο Μ-Λ ΚΚΕ μ-λ. Να δούμε ότι αν αυτοί οι δύο αποφάσισαν προχωρήσουν σε μια ενωτική κίνηση, ίσως τελικά τα πράγματα να είναι πολύ σοβαρά. Να καταλάβουμε ότι η προγραμματική τελειότητα και καθαρότητα ίσως να μην είναι βοηθητική και ίσως να αποτελεί εμπόδιο στην κοινή δράση, στην κοινή συμπόρευση της αριστεράς. Ένα εμπόδιο που όχι μόνο δεν θα διευκολύνει την παρούσα κατάσταση, αλλά αντίθετα, θα της επιτρέψει να χειροτερέψει. Πρέπει να ξαναδούμε όλοι τα πράγματα με άλλη διάθεση  και να δούμε τί μπορούμε ενωμένοι, γιατί ενωμένοι έχουμε περισσότερη δύναμη.

Ή αλλιώς, το δίδαγμα των μ-λ μπορεί να συνοψιστεί στο εξής: "Αφήστε τα μίση, γιατί καιγόμαστε".

Γιατί, άλλωστε, όπως λέει και ο σύντροφος Χότζα:
                                                         

"Peace".