Ελλάδα, 28/2/2011
Αγαπητή κυρία Λιάνα Κανέλλη,
Έχω να δηλώσω ότι σας άκουσα στην χθεσινή εκπομπή της Ελληνοφρένειας. Ακόμη, έχω να δηλώσω ότι σας θεωρώ απολαυστικότατη ομιλήτρια και ότι σε ορισμένα θέματα είμαι απολύτως σύμφωνος μαζί σας.
Όμως δεν θέλω να σταθώ σε αυτά στα οποία συμφωνούμε. Εδώ θέλω να μιλήσω αποκλειστικά για θέματα τα οποία προέκυψαν, από τα πολλά -κατά ομολογία δική σας και του κ. Καλαμούκη- μηνύματα των ακροατών σχετικά με το ΚΚΕ.
Υπήρχαν λοιπόν, απ'ότι φάνηκε από τα μηνύματα, πολλές παρατηρήσεις από τους ακροατές σχετικά με το ΚΚΕ. Παράπονα από ανθρώπους που έχουν όλη την καλή διάθεση να το στηρίξουν, παράπονα από ανθρώπους που το εμπιστεύονται χρόνια -παράπονα δηλαδή από καλοπροαίρετους και όχι κακοπροαίρετους κριτές.
Μέσα στα μηνύματα ακροατών τα οποία ακούστηκαν στον αέρα το ΚΚΕ κατηγορήθηκε ως στάσιμο κόμμα, και εκφράστηκε η επιθυμία να "κάνει επιτέλους κάτι", ουσιαστικά δηλαδή διατυπώθηκε μία ανεπάρκεια του ΚΚΕ στο σήμερα αλλά και μία ανυπομονησία -απολίτως θεμιτή- να υπάρξει η πολυπόθητη αλλαγή στο σήμερα.
Στην απάντησή σας σε αυτά τα ζητήματα υπήρξε μία αντίφαση: αρχικά υποννοήσατε και διατύπωσατε και ευθέως ότι δεν είναι θέμα αποκλειστικά το ΚΚΕ, ότι δηλαδή "το ΚΚΕ δεν θα πάρει από το χεράκι τον κόσμο" (λόγια δικά μου, όχι δικά σας) αλλά ουσιαστικά ότι ο κόσμος θα αλλάξει τα πράγματα. Πολύ σωστά, και συμφωνώ σε αυτό.
Όμως αντ' αυτού δεν δώσατε μια λύση αλλά κατηγορήσατε τον κόσμο ότι δυο χρόνια τώρα ψηφίζει Πα.Σο.Κ και Ν.Δ. (μπλε και πράσινους κόκκους, όπως χαρακτηριστικά είπατε παρακάτω) και μάλιστα αυτούς τους ψηφίζει χωρίς να έχουν ουσιαστικό πρόγραμμα, χωρίς να δίνουν ουσιαστική λύση, το ΚΚΕ τον πείραξε;
Κυρία Κανέλλη,
προφανώς και το Πα.Σο.Κ και η Ν.Δ. είναι πρόβλημα. Προφανώς και ο λαός ψήφιζε εναλλάξ αυτά τα δύο καθεστωτικά κόμματα, για να "βολευτεί", αν θέλετε, ακριβώς επειδή έτσι τον είχανε μάθει. Προφανώς και το αστικό κράτος, το σύστημα, κάνει προπαγάνδα εναντίον οποιουδήποτε πιθανού κινδύνου του, και προφανώς οι συνθήκες δεν είναι και οι πιο εύφορες για να ωριμάσει μια "αριστερή συνείδηση στον κόσμο".
Αλλά είναι τουλάχιστον τραγικό να μένουμε σε αυτό. Είναι τραγικό να κατηγορείται ο κόσμος για τις επιλογές του, είναι τραγικό να κατακεραυνώνεται κατ' αυτόν τον τρόπο και είναι τραγικό σε μία κραυγή αγωνίας, σε μία αναζήτηση απαντήσεων στο σήμερα από το κόμμα που μάλλον εμπιστεύεται (ΚΚΕ) η απάντηση που να παίρνει είναι "εδώ ψήφιζες Ν.Δ. και Πα.Σο.Κ, το πρόγραμμα του ΚΚΕ σε μάρανε" (λόγια δικά μου).
Ούτε ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος δεν θεωρεί ότι η αριστερά τα έχει κάνει όλα μέχρι τώρα όπως ακριβώς έπρεπε και η αδυναμία του κόσμου να την εμπιστευτεί οφείλεται αποκλειστικά στην προπαγάνδα των αστών. Σύμφωνοι, το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης επιρρίπτεται στην προπαγάνδα του αστικού κράτους, όμως ένα μικρό μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι ίδιες δυνάμεις της αριστεράς.
Ένα μερίδιο ευθύνης ίσως ελάχιστο, όμως υπαρκτό: και ακριβώς η ύπαρξή του αυτή είναι αυτή η οποία αφήνει ελεύθερο το έδαφος για την αλλαγή, την ανατροπή.
Ένα άλλο μέρος των ακροατών εξέφρασε την απορία "γιατί δεν ενώνεστε βρε παιδιά;".
Η απάντησή σας είναι η συνήθης απάντηση του ΚΚΕ: "Ενότητα με ποιον;". Η διευκρίνιση του κ. Καλαμούκη, ο οποίος προσπάθησε να εκφράσει τον μέσο ακροατή, ήταν "με τον Κουβέλη, με τον Τσίπρα, με την αριστερά".
Η απάντησή σας σε αυτό ήταν γιατί "διαφωνείτε σε θεμελιακά ζητήματα" και ακόμη η πιο λαϊκίστικη απάντηση "θέλετε ένα χαρέμι της αριστεράς".
Δεν θα σχολιάσω την ασοβαρότητα της δεύτερης έκφρασης, και την πλήρη έλλειψη πολιτικής ουσίας καθώς κατανοώ ότι δεν μπορεί να ξεδιπλωθεί μια πολιτική θεώρηση στα πλαίσια μιας σατυρικής εκπομπής και εκτός αυτού, πρέπει να βγάλουμε και λίγο γέλιο, πώς να γίνει.
Συνεχίσατε λέγοντας ότι "αυτοί που κατεβαίνουν και ζητάν ενότητα δεν ζητούν το πιο απλό, την απλή αναλογική" και στην απάντηση της "ενότητας στις κινητοποιήσεις", μιλήσατε για τα γεγονότα στις 20 του Οκτώβρη, με την επίθεση από κουκουλοφόρους τα μέλη του Π.Α.ΜΕ.
Κυρία Κανέλλη,
θεωρώ ότι καθήκον ενός επαναστατικού κόμματος είναι να αφουγκράζεται τον λαό. Να έχει ανοικτά τα αυτιά στα αιτήματά του, στις επιθυμίες του, να συνδιαλέγεται μαζί του, προσπαθώντας να τον οδηγήσει σε μία ριζοσπαστική κατεύθυνση. Αυτό επ' ουδενί δεν σημαίνει να επιδεικνύει ελαστικότητα και υποχωρητικότητα άνευ ορίων στις θέσεις του. Όμως είναι αρκετά σημαντικό να λαμβάνει υπόψη τα αιτήματα που θέτει ο ίδιος ο λαός στο τώρα, στο σήμερα, και με κάποιον τρόπο να προσπαθεί να δώσει λύση σε αυτά, να τα κάνει δικά του αν θέλετε και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα εξελίξει ένα βήμα παραπέρα.
Σε αυτά τα πλαίσια δεν είναι δυνατό να αγνοείτε το αίτημα της ενότητας κατά τέτοιον τρόπο, να γυρίζετε το κεφάλι στο πρόβλημα της πολυδιάσπασης της αριστεράς που βασανίζει τον κόσμο (και που είναι για μένα ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν την εμπιστεύεται τόσο) και να μην απαντάτε πολιτικά σε αυτό, ακόμη και αν δεν συμφωνείτε.
Είναι απαράδεκτο,αντ' αυτού να λοιδωρείτε τις συνιστώσες του Σύ.Ριζ.Α του λέγοντας ότι "κάθε μιά λέει και άλλα για το ευρώ", ξεχνώντας ότι η θέση του κόμματός σας μέχρι πρότεινος (και ίσως και τώρα) ήταν "το δίλημμα ευρώ ή δραχμή είναι ψευτοδίλλημα", θέση αντίστοιχης έννοιας και βαρύτητας με τη μίνιμουμ θέση του Σύ.Ριζ.Α "καμία θυσία για το ευρώ, καμία αυταπάτη για τη δραχμή".
Είναι απαράδεκτο να θεωρείτε ότι ενότητα της Αριστεράς πρέπει απαραίτητα να έχει αποκλειστικά εκλογοκεντρικό χαρακτήρα και να είναι "ενότητα με τον Κουβέλη και τον Τσίπρα" άνευ όρων, και να μην σκέπτεστε καν, πώς το ΚΚΕ ως επαναστατικό κόμμα, θα μπορούσε ενδεχομένως να θέσει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά σε μια ενότητα τέτοια, τα οποία επιτέλους θα απαντούν στις ανησυχίες του κόσμου και θα μπορούν να τον κάνουν να το εμπιστευτεί, αφού εκείνος θέλει.
Ή, αν θεωρείτε ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για αυτό, να το εξηγείσετε στον κόσμο σας, αναλυτικά, γιατί αυτό δεν είναι εφικτό, και γιατί θεωρείτε ότι θα οδηγήσει στην καταστροφή.
Κυρία Κανέλλη,
όπως είπα και πριν, καθήκον ενός επαναστατικού κόμματος είναι να αφουγκράζεται τον λαό, τις μάζες. Δεν είναι να του γυρνάει την πλάτη. Η απάντηση στα ερωτήματα και στις ανησυχίες του κόσμου πρέπει να είναι ευθεία, τίμια, και κατατοπιστική. Δεν πρέπει να είναι του τύπου "ψήφισες Πα.Σο.Κ και Ν.Δ, δεν έχεις δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι". Και μάλιστα σε άτομα τα οποία έχουν τη διάθεση να το στηρίξουν.
Κυρία Κανέλλη,
ο πολύς κόσμος σίγουρα δεν είναι ευφυής. Όμως οι καταστάσεις και οι συνθήκες τον αλλάζουν, τον ριζοσπαστικοποιούν (μια διεργασία που ήδη γίνεται). Και αυτόν τον κόσμο το ΚΚΕ, μάλλον τον θέλει μαζί του. Και αν τον θέλει, πρέπει να τον προσεγγίσει. Πρέπει να τον βρει, να του μιλήσει, να τον ριζοσπαστικοποιήσει ακόμη περισσότερο. Δεν μπορεί να τον απομακρύνει και να του συμπεριφέρεται ως καμμένο χαρτί, κατηγορώντας τον για εκλογικά εγκλήματα, τα οποία ενδεχομένως δεν έχει διαπράξει καν.
Δεν μπορεί, το ΚΚΕ, να αποκλείει τον κόσμο που κατέβηκε στις πλατείες, δεν μπορεί να χαρακτηρίζει τα αιτήματά του ως άκαιρα ή άκυρα, δεν μπορεί να είναι ανυποχώρητο στις θέσεις του, να αντιμετωπίζει τον κόσμο με το αλλαζονικό ύφος, θεωρώντας ότι αυτό έχει δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο, δεν μπορεί να έχει την απαίτηση ο κόσμος να έρθει κοντά του και όχι να πάει εκείνο σε αυτόν.
Δεν μπορεί να είναι τόσο αφελές που να θεώρησε ότι στις 20/10/2011 -και ενώ γνώριζε την εκρηκτικότητα που θα είχε το ανομοιογενές πλήθος που κατέβηκε στο Σύνταγμα- μπορούσε να αποκλείσει τον δρόμο προς τη Βουλή, έχοντας τα πρόσωπα στραμμένα στον κόσμο, θεωρώντας παράλληλα ότι αποκλείεται να υπάρξουν προβλήματα.
Κυρία Κανέλλη,
το ΚΚΕ δεν έχει δίκιο. Και σίγουρα δεν κάνει τα πάντα σωστά. Και αυτό το δείχνουν οι περιστάσεις, και οι απόψεις του κόσμου, ακόμη και εκείνου που το εμπιστεύεται. Και ως κομμουνιστικό κόμμα, και εφ' όσον θεωρεί εαυτόν επαναστατικό, οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του. Να προσπαθήσει να προσπαθήσει να απαντήσει ουσιαστικά στα ζητήματα που θέτει ο ίδιος ο λαός. Και να αλλάξει.
Όλα αυτά, εάν βέβαια, θέλει να αλλάξει τον κόσμο.
Με εκτίμηση,
εγώ.
No comments:
Post a Comment