Στην παραπάνω φωτογραφία φαίνονται ο Τρότσκι, ο Λένιν και ο Καμένεφ, ιστορικά στελέχη των μπολσεβίκων και της Ρώσικης Επανάστασης του '17. Ο Τρότσκι, ο Λένιν και ο Καμένεφ ήταν εμβληματικές μορφές της επανάστασης. Ο Τρότσκι, ο Λένιν και ο Καμένεφ όμως δεν ήταν ο "μέσος άντρας".
Στην παραπάνω φωτογραφία, οι εικονιζόμενοι είναι άσημοι πολίτες οι οποίοι ποζάρουν σε παραλία για τις ανάγκες της φωτογραφίας. Τα ονόματά τους δεν τα γνωρίζω αλλά θα έστω ότι λέγονται Γιάννης και Μήτσος. Χωρίς βλάβη της γενικότητας, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι αυτό που ενδιαφέρει τον υποθετικό Γιάννη και τον υποθετικό Μήτσο είναι μόνο οι εφήμερες διασκεδάσεις, η εξωτερική εμφάνιση και οι γυναίκες. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τον Γιάννη και τον Μήτσο να "βλέπουν μπάλα και να μιλάνε για γκόμενες".
Το μόνο συμπέρασμα που δεν μπορεί να εξάγει από τις δύο παραπάνω πληροφορίες κάποιος είναι από την εποχή των "Λένιν, Τρότσκι και Καμένεφ" (ή Μπακούνιν, Λένιν, Γκράμσι όπως λέει ο τίτλος) περάσαμε στην εποχή των "Γιάννη και Μήτσο". Μπορούμε να πούμε οτιδήποτε άλλο εκτός από το ότι οι άντρες όπως παλιότερα ήταν εμβληματικές μορφές επαναστάσεων, τώρα το μόνο που τους νοιάζει είναι οι γυναίκες και η μπάλα. Ακόμη χειρότερα, δεν μπορούμε με κάποιο τρόπο να δικαιολογήσουμε τα μνημόνια ή την κυβερνητική πολιτική στην Ελλάδα λέγοντας ότι "είναι φυσιολογικό, εφ' όσον οι άντρες ασχολούνται μόνο με την μπάλα, να έχουμε μνημόνια".
Δεν μπορούμε δηλαδή, να κάνουμε όλα αυτά που κάνει ο συγγραφέας του κειμένου του postin, αντίστοιχα για την "Έμμα την Ρόζα και την Σιμόν" και τις "φίλες από το Sex & The City" καθώς και τις γυναίκες.
Αφενός, γιατί η Έμμα, η Ρόζα και η Σιμόν (ή ο Μπακούνιν, ο Λένιν, ο Γκράμσι) ποτέ δεν εξέφραζαν ένα δείγμα μέσου ανθρώπου της εποχής τους. Κανείς από αυτούς δεν ήταν μία τυχαία γυναίκα ή ένας τυχαίος άντρας της εποχής τους. Όπως, ακριβώς κανείς από τις φίλες στο Sex & The City (τη σάρα και τη μάρα που λέει και το postin.gr) ή τον Γιάννη και τον Μήτσο, δεν είναι ένα τυχαίο δείγμα των γυναικών και των αντρών στο σήμερα, και προφανώς δεν εκφράζουν το σύνολο της κοινωνίας.
Αφετέρου, γιατί δεν γίνεται (ειδικά την μέρα κατά της βίας στις γυναίκες αλλά και γενικά) να διατυπώνεις τον συλλογισμό "είναι λογικό να υπάρχει βία στις γυναίκες εφ' όσον οι γυναίκες ασχολούνται με τα παπούτσια", όπως το ίδιο άστοχο θα ήταν να πεις ότι "είναι λογικό να υπάρχουν μνημόνια αφού οι άντρες ασχολούνται με την μπάλα".
Γιατί πέρα από της παντελούς άγνοιας για τί είναι και πως δημιουργείται ο σεξισμός, ένας τέτοιος συλλογισμός αφαιρεί ουσιαστικά κάθε ευθύνη στις κυβερνήσεις και στο σύστημα (ή προσπαθεί να την "μοιράσει και στο σύστημα και στον κόσμο") που είναι εξίσου επικίνδυνο.
Ο σεξισμός, όπως και ο ρατσισμός, όπως και η σύγχρονη νεοφιλελεύθερη πολιτική είναι δημιουργίες προσπαθειών των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων που τους εκφράζουν και τους εξέφραζαν για να συνεχίσουν και να εντείνουν την οικονομική εκμετάλλευση των εργαζομένων. Οι ρατσιστικές και οι σεξιστικές ιδέες δεν είναι έμφυτες αλλά το σύστημα πασχίζει να τις προωθήσει (και το πόσο καλά τα καταφέρνει, φαίνεται από το γεγονός ότι ανεξάρτητα, πιθανώς προοδευτικά site αλλά και προοδευτικά άτομα τις αναπαράγουν, πόσω μάλλον όταν αυτά είναι γυναίκες). Όπως ακριβώς προσπαθεί να να προωθήσει ένα ολόκληρο lifestyle το οποίο συνοψίζεται στο "κατανάλωσε και μην ασχολείσαι", προκειμένου να τους αφήσεις ήσυχους να κερδοφορούν εις βάρος σου χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Η ιδεολογική ηγεμονία του συστήματος, αν και τα τελευταία χρόνια ειδικά στην Ελλάδα έχει αρχίσει να αποσαρθρώνεται, είναι δεδομένη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το Sex & The City είναι μια σειρά που παίζεται σε μεγάλο κανάλι, και όχι κάποιο παράδειγμα βγαλμένο από τη ζωή.
Βέβαια, ως γνωστόν η ιστορία δεν ορίζεται μόνο από τους "από πάνω". Υπάρχουν και οι αντιδράσεις των "από κάτω". Και μέσα από αυτές τις αντιδράσεις, αναδεικνύονται αγωνιστές και αγωνίστριες με επαναστικές ιδέες και οράματα που με τις σκέψεις, τις ιδέες και τις πράξεις τους αλλάζουν τον κόσμο. Τέτοιοι ήταν οι Μπακούνιν, Λένιν, Γκράμσι, Ρόζα, Έμμα, Σιμόν.
Και αν πει κανείς "μα σήμερα δεν υπάρχει Μπακούνιν, Λένιν, Γκράμσι, Ρόζα, Έμμα, Σιμόν" να πω ότι πέρα από την κατάσταση στην κοινωνία και την περίοδο που είναι τελείως διαφορετική τώρα από τις τότε περιόδους, σήμερα υπάρχουν χιλιάδες άσημοι (ακόμη) αγωνιστές και αγωνίστριες που διαδίδουν τις ιδέες τους και προσπαθούν καθημερινά να ανατρέψουν αυτό το σάπιο σύστημα και να αλλάξουν τον κόσμο (ένα πρόσφατο πρόχειρο παράδειγμα που μου έρχεται είναι οι καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών). Και πιθανότατα κάποιοι από αυτούς θα μείνουν και στην ιστορία.
Υ.Γ: Το πόσο επικίνδυνος και βαθιά ριζωμένος "εχθρός" μας είναι ο σεξισμός φαίνεται από το γεγονός ότι αναπαράγονται τέτοιου είδους απόψεις την μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, σε μια περίοδο που η ενδιοικογενειακή βία έχει αυξηθεί, σε μια περίοδο που σεξιστική συμπεριφορά από τους εργοδότες, οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών κ.α. δίνουν και παίρνουν. Για μένα, είναι ανάλογο του να αναπαράγονται απόψεις όπως "στην Ελλάδα δεν χωράμε όλοι" ή άρθρα με στατιστικά στοιχεία εγκλημάτων από μετανάστες, την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού.
No comments:
Post a Comment