Για τα εκλογικά ποσοστά των νεοναζί

Το 7%  του 2012 που έγινε 9% το 2014 κάνει πολλούς να προβαίνουν
στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι ζούμε σε μία ανέκαθεν ναζιστοκρατούμενη
χώρα με μαύρο παρελθόν και μέλλον. Είναι όμως έτσι; 

Μετά την Κυριακή των εκλογών, εκφράζεται έντονα  (και σωστά) ανησυχία για τα αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής, σε βαθμό που πολλές φορές να παραβλέπονται ή να περνιόνται ως αδιάφορα τα εκλογικά ποσοστά της αριστεράς. Με αφορμή αυτό, νομίζω ότι χρειάζεται να ειπωθούν λίγα λόγια:

1) Αρχικά είναι πολύ ελπιδοφόρο και εξαιρετικής σημασίας ότι στην Ελλάδα, έστω και σε επίπεδο ψήφου,  υπάρχει ισχυρή αριστερά. Αυτή τη στιγμή στις χώρες με μεγάλα ποσοστά ακροδεξιών κομμάτων, η Ελλάδα είναι νομίζω η μόνη που έχει αυτή την τύχη και ευτυχώς -  γιατί η αριστερά είναι η μόνη ελπίδα αφανισμού των νεοναζί.

2) Η εκλογική αύξηση των νεοναζί που δείχνει "ρίζωμα" αλλά και "άνοδο", αποδεικνύει σε πείσμα πολλών (οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι η Χρυσή Αυγή "τελείωσε" ότι η κυβέρνηση "δεν την χρειάζεται άλλο") ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια πραγματική νεοναζιστική οργάνωση με μηχανισμό, ιδεολογία, παραστρατιωτικό κομμάτι κ.α.: δεν είναι ούτε μια περιθωριακή "εγκληματική συμμορία", ούτε ένα απλό "μακρύ χέρι του συστήματος" που ελέγχεται πλήρως από αυτό. Δεν διαλύεται με τεχνάσματα της κυβέρνησης,  δεν παύει τα εγκλήματά της όταν η κυβέρνηση δεν την "χρειάζεται άλλο", ούτε ξεφουσκώνει έτσι απλά. Όπως και σε κάθε περίοδο κρίσης, "φουσκώνει" και εντάσσει άτομα στο δυναμικό της.

3) Ακούγονται κυρίως δύο θεωρίες, ξεχωριστά ή και μαζί. Η μία είναι ότι "πάντα υπήχαν φασίστες στην Ελλάδα" απλά "κρυβόντουσαν πίσω από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και η άλλη είναι ότι "η κοινωνία εκφασίζεται". Πολλές φορές μάλιστα ακούγονται και οι δύο στην ίδια πρόταση, πράγμα τουλάχιστον αντιφατικό (ή θα έχεις πολλούς φασίστες εξαρχής ή αυτοί θα δημιουργούνται εκ του "εκφασισμού", και τα δύο δεν γίνεται). Όσον αφορά στο πρώτο: γιατί όταν το ΠΑΣΟΚ (ή η ΝΔ) είχε 40%, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει πόσους από αυτούς που ψήφισαν ήταν κρυπτοφασίστες; Η απάντηση είναι επίσης απλή: μα γιατί τότε, δεν υπήρχε μία τόσο μαζικής απήχησης νεοναζιστική οργάνωση που να δολοφονεί και να κάνει επιθέσεις φανερά! Όσον αφορά στο δεύτερο: οι ιδέες δεν "φύονται", ούτε "δημιουργούνται από το πουθενά" στον κόσμο, τις ιδέες τις δημιουργούν "μηχανισμοί". Η "κοινωνία" δεν εκφασίζεται, αλλά την "εκφασίζουν": μέσω της ρατσιστικής προπαγάνδας των ΜΜΕ και της κυβέρνησης που καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες. Ο ρατσισμός, δηλαδή καλλιεργείται στην κοινωνία εδώ και καιρό - αλλά ούτε αυτό ήταν που μας προβλημάτιζε (πλην ελαχίστων οργανώσεων της αριστεράς).

3) Η σημαντική διαφορά στο τί συνέβαινε παλιότερα και στο σήμερα είναι ότι τώρα υπάρχει μια νεοναζιστική οργάνωση, η οποία με τις πλάτες των εκλογικών της ποσοστών δολοφονεί. Το πρόβλημα δηλαδή, είναι ότι οι "ρατσιστές" και οι λοιποί αντιδραστικοί μπορούν και συσπειρώνονται, μπορούν και αποτελούν "γόνιμο έδαφος" μιας αντιδραστικής δολοφονικής οργάνωσης η οποία στρέφεται ενάντια στο κίνημα και μπορεί μεθαύριο να στραφεί ενάντια στις διεκδικήσεις του κόσμου.

4) Γιατί συμβαίνει αυτό; Φταίει η μοίρα μας και το κακό μας το ριζικό; Μήπως έχουμε γεμίσει ναζί; Μπορούμε να τους σταματήσουμε; Το ζήτημα εδώ είναι ποιοί ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή. Και η απάντηση είναι ότι δεν είναι όλοι όσοι ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή ναζί, όχι με την έννοια ότι αποτελούν παραπλανημένους ψηφοφόρους, αλλά με την έννοια ότι δεν είναι όλοι πρόθυμοι να οργανωθούν σε τάγματα εφόδου. Και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Υπάρχουν πολλοί τύποι ανθρώπουν που ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή, το σίγουρο όμως είναι ότι μόνο μια ισχνή μειοψηφία αυτών ανήκουν στα τάγματα εφόδου, μια ισχνή μειοψηφία η οποία δεν αυξάνεται καν αναλογικά με την αύξηση των εκλογικών της ποσοστών. Και ακριβώς εδώ βρίσκεται το κλειδί στην αντιμετώπισή των νεοναζί.

5) Πριν πολλές δεκαετίες ο Τρότσκι έγραφε στο "Πού βαδίζει η Γαλλία;" ότι υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι οι μικροαστοί "λατρεύουν τη δημοκρατία", ενώ στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που λατρεύουν είναι η τάξη τους, τα συμφέροντά τους, και θα κάνουν τα πάντα για να τα υπερασπιστούν. Το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής βάσης των νεοναζί ήταν ιστορικά, όπως είναι και σήμερα, μικροαστοί ή προερχόμενοι από την μικροαστική τάξη (και λιγότερο λούμπεν, άνεργοι κ.λ.π) , άνθρωποι οι οποίοι χτυπημένοι από την κρίση και προφανώς εμποτισμένοι με ρατσιστικές, αντικομμουνιστικές, πατριωτικές και γενικώς αντιδραστικές ιδέες (ο συνδικαλισμός και τα κόμματα φταίνε για όλα κλπ) βλέπουν στο πρόσωπο των νεοναζί ένα μαχητικό κόμμα το οποίο θα τους "φέρει πίσω τα χαμένα" με όποιο κόστος (δολοφονίες, επιθέσεις σε μετανάστες, εργαζόμενους και αριστερές οργανώσεις). Η ρητορεία των νεοναζί με φράσεις όπως "θα μπούμε στη βουλή και θα τους δείρουμε όλους", όπως και οι πρακτικές τους με τις νυχτερινές επιθέσεις και δολοφονέις πείθουν για κάτι τέτοιο.

6) Το διακύβευμα λοιπόν είναι κατά πόσο, ο πραγματικός κίνδυνος, δηλαδή αυτοί που πραγματοποιούν τις νυχτερινές επιθέσεις και δολοφονίες θα μπορέσουν να "αποσυνδεθούν" από το εκλογικό τους ποσοστό, θα χάσουν το "βήμα" στο οποίο πατάνε για να μπορέσουν να στραφούν ενάντια σε εργαζόμενους, αριστερούς και μετανάστες. Η απάντηση εδώ είναι απλή: το ζήτημα είναι κατά πόσο η αριστερά θα μπορέσει να αποδειχθεί ως μία εξίσου ή και περισσότερο μαχητική δύναμη η οποία μπορεί να τα βάλει με το σύστημα, "να μπει και να τους δείρει όλους" (σ.σ. τους αστούς αυτή τη φορά), μία δύναμη η οποία μπορεί όντως "να τσακίσει τους φασίστες". Μία μαζική, οργανωμένη αριστερά, είναι αυτή οποία μπορεί αφενός να πείσει τους μικροαστούς η προλεταριοποίηση των οποίων έχει και αποτέλεσμα ανάλογη αλλαγή συνείδησης να συστρατευθούν μαζί της, αλλά και να φοβίσει το "αμετανόητο κοινό" της Χρυσής Αυγής: να πείσει δηλαδή με την μαζικότητα, την μαχητικότητα, τον αντιφασισμό της, ότι η Χρυσή Αυγή δεν "πιάνει μία μπροστά της". Ότι δηλαδή δεν θα πετύχει τίποτα από αυτά που ισχυρίζεται γιατί θα την εμποδίσει η αριστερά και με αυτή την έννοια να "γκρεμίσει" τα εκλογικά της ποσοστά, τσακίζοντας ταυτόχρονα τον παραστρατιωτικό μηχανισμό της.

7) Αυτό δηλαδή που απαιτείται, προκειμένου "να σβήσουν οι ναζί" είναι μια αριστερά που να μετατρέψει σε οργανωμένη δύναμη το εκλογικό της ποσοστό: μια αριστερά με μαχητικό, ριζοσπαστικό λόγο, τέτοιο που να μπορεί να εκφράζει τη δυναμική που είναι απαραίτητη για μια εφ' όλης της ύλης ανατροπή. Μια αριστερά που να παρέμβει σε χώρους δουλειάς, σωματεία, γειτονιές, να αποκτήσει την ικανή οργανωμένη μάζα ανατροπής, μια αριστερά που να έχει αντιφασιστική παρουσία στο δρόμο: Μια αριστερά που να μπορέσει να εντάξει στις γραμμές της την πλειοψηφία του 35%, ώστε να τρομάξει το 9% και να "τσακίσει" τους λίγες εκατοντάδες πραγματικούς ναζί.

Η ευκαιρία για κάτι τέτοιο έχει ήδη προκύψει, και αυτό είναι το θετικό της υπόθεσης: το ζήτημα είναι κατά πόσο η αριστερά θα την εκμεταλλευτεί.