Πού στρέφει τα βέλη του το "δημοκρατικό" τόξο;

Τα Μ.Α.Τ παρασέρνουν τα μέλη της Χρυσής Αυγής σε ένα παθιασμένο
τάνγκο, σε μια προσπάθεια να τους κάνουν να κουραστούν και να
αποχωρήσουν από την πλατεία Συντάγματος

Αυτό που έγινε χθες στο Σύνταγμα με ξάφνιασε, όπως φαντάζομαι και πολλούς άλλους. Πρώτον, γιατί δεν γνώριζα (όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι) ότι η Χρυσή Αυγή θα μοίραζε χθες τρόφιμα στην πιο κεντρική πλατεία της Αθήνας (μα, γιατί άραγε ;). Δεύτερον, γιατί αυτή η ενέργεια αυτή διακόπηκε όχι από "αναρχοάπλυτους" και "αριστεροχαρούμενους" όπως η ίδια θα έλεγε, μα από τους έντιμους προστάτες του πολίτη (σ.σ. ΜΑΤ) και τον καθ' όλα δημοκρατικό δήμαρχο της Αθήνας, τον κ. Καμίνη.

Πήγαν, λοιπόν, οι φασίστες να μοιράσουν "τρόφιμα της Λαμπρής" στο Σύνταγμα, κάνοντας ευρέως γνωστή την ενέργειά τους αυτή μόλις το προηγούμενο βράδυ στο δελτίο του Alter, -σε αντίθεση με την "αιμοδοσία μόνο για Έλληνες"- ίσως επειδή φοβόντουσαν την υπερβολικά φιλική αντίδραση του κόσμου που θα το μάθαινε. Ως απάντηση, ο δήμαρχος Αθηναίων έδωσε στα Μ.Α.Τ εντολή "εκκαθάρισης" της πλατείας, μιας και όπως είπε "τους είχε απογορεύσει τη σχετική άδεια".

Με μια πρώτη ματιά όλα φαντάζουν λογικά: μια ναζιστική οργάνωση θέλει να χρησιμοποιήσει την πλατεία Συντάγματος, και ένας δήμαρχος με μια βαθιά δημοκρατικό θεσμικό ρόλο τους το απαγορεύει, μιας και δεν τους έχει παραχωρηθεί η σχετική χαρτούρα. Για να διασφαλίσει την απαγόρευση αυτή, χρησιμοποιεί τους προστάτες του θεσμού της δημοκρατίας που δεν είναι άλλοι από τις δυνάμεις καταστολής, ευρύτερα γνωστές και ως Μ.Α.Τ

Όλα λογικά, όμορφα και τακτοποιημένα. Έτσι;

Μάλλον όχι, γιατί με μια δεύτερη ματιά ο δήμαρχος που απαγόρευσε στη Χρυσή Αυγή να μοιράσει τρόφιμα, είναι ο ίδιος που μαζί με τα Μ.Α.Τ του Δένδια "εκκένωσαν" την Βίλα Αμαλίας στοχοποιώντας την ως "γιάφκα τρομοκρατών". Είναι ο ίδιος που μιλούσε για ανομία την ίδια στιγμή που τα Μ.Α.Τ εισέβαλλαν και σε άλλες καταλήψεις - κοινωνικούς χώρους που ουσιαστικά έδιναν ζωή και νόημα ύπαρξης σε εγκαταλελλειμένα κτίρια του δήμου.

 Με μια τρίτη ματιά, είναι ο ίδιος, με την σιωπηλή συναίνεη του οποίου, τα Μ.Α.Τ κατάργησαν την ελευθερία της έκφρασης (που όλο το πολιτικό σύστημα διατείνεται ότι υπάρχει) όταν μπήκαν στο ΕΜΠ και ξήλωσαν τον εξοπλισμό του indymedia ή όταν μπήκαν στην ΑΣΟΕΕ, ξήλωσαν ραδιοφωνική συχνότητα και κατάσχεσαν υλικά πολιτικών παρατάξεων.

 Με μια τέταρτη ματιά, είναι ο ίδιος που επιλέγει να προβεί σε επικοινωνιακά συσσίτια  που δεν φτάνουν καν για να ταΐσουν ούτε τους μισούς φτωχούς της Αθήνας. Είναι ο ίδιος που επιλέγει να αφήνει τόσα και τόσα κτίρια αχρησιμοποίητα, την ίδια στιγμοί που εκατοντάδες άστεγοι κοιμούνται στους δρόμους.

Με μια πέπτη ματιά, είναι ακριβώς ο ίδιος δήμαρχος που τις προάλλες δεν είχε χορηγήσει άδεια για χρήση της πλατείας από πολίτες που ήθελαν να πραγματοποιήσει ανταλλακτικό παζάρι βιβλίων, λέγοντας ότι "δεν μπορεί οι πολίτες να κάνουν ότι θέλουν τους δημόσιους χώρους" και αναρωτιόμενος "αν χρειάζεται να βάλει έναν αστυνομικό πάνω από το κεφάλι κάθε δημότη προκειμένου να μας νουθετεί".

Τα γεγονότα στην πλατεία Συντάγματος σίγουρα έδειξαν ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους εκπροσώπους του υπάρχοντος καθεστώτος (δημάρχου και ΜΑΤ) και στους νεοναζί. Όμως, η διαφορά αυτή είναι λιγότερο ουσιαστική από όσο φαίνεται και τα  γεγονότα έχουν πολύ περισσότερες πτυχές από αυτές που μπορεί να ισχυριστεί η Χρυσή Αυγή και ο δήμαρχος. Πολύ περρισότερες πτυχές απ΄ όσες μπορεί  καν κανείς να συνειδητοποιήσει, κοιτώντας τα επιφανειακά.

Για να δούμε τα πράγματα λίγο πιο συγκεκριμένα, ο  λόγος που η Χρυσή Αυγή εκδιώχθηκε χθες από το Σύνταγμα, δεν είναι κάποια ουσιαστική αντιπαράθεση της κυβέρνησης ή του δημάρχου με τον ρατσισμό ή τη φασιστική ιδεολογία. Μην ξεχνάμε ότι την ρατσιστική ατζέντα την έχει υιοθετήσει θεσμικά η τρικομματική με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τον Ξένιο Δία, τον οποίο καθημερινά φροντίζει να εφαρμόζει η αστυνομία. Τα συσσίτια, τα οποία ουσιαστικά οι Χρυσαυγίτες (πέρα από το ρατσιστικό τους χαρακτήρα) προσπαθούν να προωθήσουν ως "λύση" μπροστά στην έλλειψη κοινωνικού κράτους (το οποίο προφανώς και δεν επιθυμούν  να θίξουν ή να βελτιώσουν), είναι συνήθης πρακτική του δήμου.

Η μόνη διαφωνία  της κυβέρνησης και του δημάρχου με τη Χρυσή Αυγή είναι  ουσιαστικά το κατά πόσο η τελευταία έχει το "θεσμικό ρόλο" προκειμένου να κάνει ό,τι κάνει. Η αντίθεση του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Κουβέλη και όλου του "δημοκρατικού τόξου" που επικαλούνται ξανά και ξανά, με οποιαδήποτε ρατσιστική ή φασιστική ενέργεια της Χρυσής Αυγής είναι είτε μόνο στα λόγια είτε στο κατά πόσο υπάρχει η "νομική κάλυψη" (βλ. αντιδράσεις Βορίδη στους ελέγχους Χρυσής Αυγής σε μετανάστες μικροπωλητές όπου δεν διαφώνησε με το περιεχόμενο της πράξης αλλά με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή δεν έχει το "θεσμικό ρόλο" προκειμένου να κάνει κάτι τέτοιο").

Το επιχείρημα στο οποίο στηρίχθηκε ο διωγμός της Χρυσής Αυγής χθες από το Σύνταγμα είναι ότι ο Δήμος Αθηναίων δεν της είχε παραχωρήσει τη σχετική άδεια, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με την ομάδα πολιτών που ήθελε να πραγματοποιήσει ανταλλακτικό  παζάρι βιβλίων  τις προάλλες. Ο δήμαρχος, φορώντας ένα πλαστό "δημοκρατικό προσωπείο" επικαλέστηκε τη νομιμότητα και τους "θεσμούς" προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.

Μα αυτό άλλωστε δεν κάνει και όλο το "φάσμα του δημοκρατικού τόξου"; Ο κύριος λόγος που αγανακτούν με τη Χρυσή Αυγή οι εκπρόσωποι της τρικομματικής είναι εκτός από μία ανάλαφρη αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η καταπάτηση της "νομιμότητας". Η αμφισβήτηση των θεσμών που ουσιαστικά ταυτίζονται με την κυβέρνηση. Κάθε φορά, μέσα από την αντιπαράθεση με τη Χρυσή Αυγή αναδεικνύεται το ύψιστο καθήκον του να σέβεσαι στους θεσμούς, δηλαδή την κυβέρνηση, και η επίθεση σε αυτούς που δεν το κάνουν.

Η κυβέρνηση μαζί με κάθε λογής εκπροσώπους της, με τον τρόπο που αντιτίθεται στη Χρυσή Αυγή ουσιαστικά αντιτίθεται στο σύνολο της κοινωνίας που αμφισβητεί ή απλώς σκέφτεται να αμφισβητήσει τις αποφάσεις της και την πολιτική της. Αυτοανακηρυσσόμενη ως ο ύψιστος τηρητής της δημοκρατίας και της τάξης, η κυβέρνηση αντιτίθεται σε όλους όσους αντιδρούν.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την Χρυσή Αυγή πολύ έξυπνα: από τη μία η τελευταία βοηθάει την πρώτη να εφαρμόσει την πολιτική της,  ως παρακρατικός κατασταλτικός μηχανισμός ή με τις δηλώσεις στήριξης, όπως για τα μεταλλεία στις Σκουρίες ή για τις φοροαπαλλαγές εφοπλιστών και ΠΑΕ. Από την άλλη η πρώτη διαχωρίζεται από την τελευταία, προκειμένου να "υπενθυμίσει" το "απαράβατο" της νομιμότητας της τήρησης των θεσμών και της πολιτικής που η ίδια δημιουργεί.

Ουσιαστικά, η κυβέρνηση και ο Καμίνης ήταν υποχρεωμένοι να πάρουν θέση εναντίον του μοιράσματος τροφίμων. Αν δεν το κάνανε, όλα η επιχειρηματολογία τους περί "νομιμότητας" και δυνάμεων του "δημοκρατικού τόξου" θα κατέρρεαν. Αν δεν το κάνανε θα φανερωνόταν ότι ο Δήμος Αθηναίων και η κυβέρνηση παραχωρούν στη Χρυσή Αυγή την πιο κεντρική πλατεία της χώρας και τότε θα τάσσοταν ανοιτά υπέρ της. Με αυτό τον τρόπο η Χρυσή Αυγή θα έπαυε να είναι η τόσο χρήσιμη "χρυσή εφεδρεία" στα χέρια του συστήματος: αν η συνεργασία κυβέρνησης - νεοναζί ξεγυμνωνόταν τόσο ξεδιάντροπα, τότε η νεοναζιστική οργάνωση θα σταματούσε να λειτουργεί ως αποσυμπιεστικός σάκος της αγανάκτισης του κόσμου και πολίτιμος αφανής πολιτικός σύμμαχος της κυβέρνησης.Αν δεν της απαγόρευαν να μοιράσει τρόφιμα λόγω "έλλειψης άδειας", δεν θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο και για συγκεντρώσεις άλλων πολιτικών χώρων στο μέλλον.

"Μα και τί θα ήθελες; Μήπως θα ήταν καλύτερο τελικά να τους αφήσουν να μοιράσουν τα τρόφιμα;"

Μα φυσικά και όχι. Είναι φανερό όμως, ότι η αντίθεση του δήμου και της αστυνομίας στη Χρυσή Αυγή, ο "αντιφασισμός τους" αν θέλετε, είναι επίπλαστος και ανούσιος.

Αφενός, αυτό φάνηκε από την ανοχή της αστυνομίας στα σπρωξίδια ακόμη και στην αποκάλυψη οπλοφορίας μελών της Χρυσής Αυγής, από το γεγονός ότι ο Καμίνης δεν έκανε στον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γερμενή για την επίθεσή του.

Αφετέρου, επειδή ο αντιφασισμός δεν είναι "επικοινωνιακές κινήσεις της μιας μέρας". Ειδικά όταν  αυτές βασίζονται στην νομιμότητα και σε μια αόραστη φρασεολογία κατά των διακρίσεων και όχι σε ουσιαστική  πολιτική στάση κατά του ρατσισμού και του φασισμού.

Η Χρυσή Αυγή υπάρχει και έχει μεγαλώσει ακριβώς επειδή δίνει "κάλπικες λύσεις" στη φτώχεια που η πολιτική της κυβέρνησης (στηριζόμενη και από οτν κ. Καμίνη) δημιουργεί. Χωρίς απάντηση σε αυτή την πολιτική, χωρίς πρόταγμα ανατροπής της, χωρίς ριζοσπαστική λύση με κατεύθυνση τις ανάγκες του κόσμου, η Χρυσή Αυγή δεν πρόκειται να εξαφαναστεί.

Η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό είναι μία διαρκής μάχη που δεν μπορεί να δώσει καν όλη η αριστερά και ο Α/Α χώρος μόνοι τους. Η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας.

Όπως έγραψε και κάπου μια συντρόφισσα,

"ο φασισμός θα πεθάνει όταν οι νοικοκυρές τους κυνηγούν με τις σκούπες τους στο δρόμους, όταν τους κυνηγούν οι εργάτες στα σωματεία, οι μαθητές και οι καθηγητές στα σχολεία".