We shall overcome: ψήφος για τη δουλειά και την ελευθερία

ΗΠΑ 1963.
Ελλάδα 2015.

Μια κατά τα άλλα γραφική αφίσα του ΑΚΕΠ για τις εκλογές του Σεπτέμβρη.
Και μια φράση κάτω δεξιά.
We shall overcome!

Μία πορεία πριν 52 χρόνια.
Ένας λόγος μιας από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του "κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων". "Ι have a dream..."
Ένα τραγούδι που κρατάει όλα αυτά τα γεγονότα ζωντανά στις μνήμες, ανεξίτηλα στις σελίδες της Ιστορίας. "Κάποια μέρα θα ξεπεράσουμε ολόκληρο των κόσμο των λευκών".

Οι ΗΠΑ του 1960. Ο κόσμος των λευκών.
Ο κόσμος που οι μαύροι δεν έχουν θέση,
ενώ την ίδια στιγμή είναι καταδικασμένοι να ζουν σε αυτόν.

Η Ελλάδα του 2015. Ο κόσμος των μνημονιακών.
Εκεί που όπως προσπαθούν να μας πείσουν τα φτωχά στρώματα δεν έχουν θέση.
Η νεολαία δεν έχει θέση.
Οι άνεργοι δεν έχουν θέση.
Οι συνταξιούχοι δεν έχουν θέση.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν έχουν θέση.
Παρά μόνο είναι καταδικασμένοι να ζουν σε αυτόν.

Η Ελλάδα του 2015. Ο κόσμος των μνημονιακών. Εκεί που οι "αντιμνημονιακοί" δεν έχουν θέση. Που ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος είναι το μνημόνιο, ενώ τα υπόλοιπα είναι "ιδεαλισμός" ή "καταστροφή για την χώρα".

 Σύσσωμο το ντόπιο μνημονιακό πολιτικό σύστημα -παλιό και νέο- προσπαθεί να μας πείσει, με τις ευλογίες του Γιούνκερ, ότι δεν γίνεται αλλιώς.
Ότι το να ζούμε σε καθεστώς επισφάλειας είναι μονόδρομος. Ότι τα voucher και η επισφάλεια είναι η μόνη επιλογή εργασίας. Ότι η ανεργία θα είναι μια μάυρη σκιά που θα σέρνεται συνεχώς πάνω από το κεφάλι μας, μια θηλιά που θα σφίγγεται όλο και πιο απειλητικά γύρω μας, μέχρι να μας πνίξει (όσους δεν έχει πνίξει ήδη).
Σύσσωμο το μνημονιακό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να να μας πείσει ότι η ανυπαρξία σταθερότητας στις ζωές μας είναι μονόδρομος.
Προσπαθεί να μας πείσει  ότι πρέπει να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε.

Λοιπόν, έχουμε να πούμε κάτι σε όλους όσους επικαλούνται το "ρεαλισμό" και τους "μονοδρόμους", το "ΤΙΝΑ" της εποχής μας:
Οι μεγάλες επαναστάσεις στην ιστορία, αυτές του 1798, του 1848, του 1871, του 1917, του 1968 ήταν πλήρως ρεαλιστικές.
 Έγιναν την ώρα που η κάθε λογής άρχουσα τάξη παρουσίαζε τη φεουδαρχία, τις αυτοκρατορίες,  τις μεταρρυθμίσεις του DeGaul  ως μονόδρομο.

Η μεγάλη πορεία της 28ης Αυγούστου του 1963 ήταν πλήρως ρεαλιστική.

Οι μαύροι παλεύουν και νικάνε στον κόσμο τον λευκών. 

Στις 20 Σεπτέμβρη, η νεολαία, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουμε αυτό το μήνυμα.
Ότι γίνεται και αλλιώς. Όπως γινόταν πάντα αλλιώς.

Στις 20 Σεπτέμβρη πρέπει με την ψήφο μας να φωνάξουμε δυνατά:
"Έχουμε ένα όνειρο..."

Ένα παιδί ξεβράστηκε σε παραλία

Kiyiya Vuran Insanlik‬: Η ανθρωπιά ξεβράστηκε στην ακρογιαλιά 

Ένα παιδί ξεβράστηκε στις ειδήσεις της Ελλάδας εν μέσω προεκλογικής περιόδου.

Ένας φασίστας πρώην υπουργός σταμάτησε τις προεκλογικές περιόδους του και πόσταρε στο twitter. Μερικές φορές, η επίδειξη λίγης ανθρωπιάς είναι καλύτερη και από τον πιο πομπώδη λόγο σε προεκλογικό βήμα.

Οι χρήστες του διαδικτύου, στο αέναο scroll down στα κοινωνικά δίκτυα, σταμάτησαν για λίγα δευτερόλεπτα για ένα like (που όμως δήλωνε θλίψη), ένα share ή ένα comment.

Θρήνος απλώθηκε για λίγα λεπτά στο διαδίκτυο, ή ίσως και μια μέρα:
χρόνος πολύς σε σχέση με το πόσο διαρκεί η ηλεκτρονική μνήμη.

Χιλιάδες μυαλά σκέφτηκαν, χιλιάδες στόματα φώναξαν μονομιάς:
"Τί συμβαίνει; Γιατί τέτοια απανθρωπιά;"

Λοιπόν, θα σας αποκαλύψω κάτι:
υπάρχει πολλή δυστυχία στον κόσμο.

Εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν

στα σύνορα της Ελλάδας,
στα ορυχεία της Τουρκίας,
στα εργοστάσια της Κίνας,
στα χωριά της Αφρικής,
στις διαδηλώσεις στις ΗΠΑ.

Εκατομμύρια παιδιά δολοφονούνται,
εκεί που δεν υπάρχει internet για να μαθευτούν οι θάνατοί τους.

Η γη γυρίζει ποτισμένη από το αίμα εκατομμύριων μικρών παιδιών.
Οι φασίστες πρώην υπουργοί, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι κυβερνήσεις της φιλεύσπλαχνης Ε.Ε και του κόσμου όλου, η αστυνομία, η Frontex, το γεύονται με ευχαρίστηση.

Για να μην γίνονται, λοιπόν,οι θάνατοι αυτοί μέρος μιας προεκλογικής εκστρατείας πολιτικάντηδων,

για να μην αρχίσει και τελειώσει η απάντηση σε αυτούς σε ένα like ή ένα share στο διαδίκτυο,

για να μην εγκλωβιζόμαστε στο "δεν υπάρχει εναλλακτική" στα μνημόνια, στην φτώχεια, στον πόλεμο,

για να σωθούν τα παιδιά που δεν θα τα φτάσει ποτέ η μηχανή κάποιου φωτογράφου,

μην θρηνείτε,
οργανωθείτε.

Μόνο αν αλλάξουμε τον κόσμο θα πάψουμε να έχουμε λόγους να θρηνούμε.